Οι 25 καλύτεροι τρόποι να ερωτευτείς

Το ρομάντζο είναι ένα είδος παρεξηγημένο στο σύγχρονο παγκόσμιο σινεμά, έτσι που έχει συνδεθεί πια, με τις ακλόνητες κουπ της Jennifer Aniston και τις ορμονικές εκρήξεις της JLo. Οπότε, η πρώτη λίστα στη σειρά 25άδων που έχει προγραμματίσει να αποκαλύψει το δίδυμο Guardian/Observer, γιορτάζοντας τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών ανά genre, είναι μια καλή ευκαιρία να σου θυμίσει ότι το σινεμά, εκτός απ’ το να πάθεις αλλεργικό σοκ από υπερβολική δόση οιστρογόνων, είναι και το καλύτερο μέρος να ερωτευτείς.

Ο τίτλος που έφτασε στην κορυφή της λίστας, ήταν παράλληλα και μια απ’ τις πιο πετυχημένες επανεκδόσεις του περασμένου καλοκαιριού, στη χώρα των θερινών και των ξεφτισμένων επαναλήψεων, κι όλως τυχαίως, συμβαίνει να είναι και βρετανικός, και αρκετά διαστροφικός, τουλάχιστον ταιριαστά με την καταγωγή του. Όπως δεν θα 'χεις καταλάβει, πρόκειται για την ταινία στο concept της οποίας μπορείς να εντοπίσεις την πηγή έμπνευσης του κύκνειου άσματος του Stanley Kubrick, το αρκούντως στατικό, ασπρόμαυρο δράμα για τις εκρήξεις της αγωνίας της μέσης ηλικίας της μπουρζουαζίας, που ο David Lean εντόπισε στο μονόπρακτο θεατρικό Still Life του Noël Coward, και μετέτρεψε στο βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα, υποψήφιο για Όσκαρ Α’ γυναικείας, επιλεγμένο απ’ το BFI ως δεύτερη καλύτερη ταινία στη βρετανική Ιστορία, Brief Encounter (1945). Και για να μην νομίζεις ότι τα ρομάντζα δεν κερδίζουνε βραβεία, στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο ιδανικός τίτλος για ν’ αρχίσεις μια υπέροχη φιλία, το βραβευμένο με Όσκαρ ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου, και υποψήφιο για μουσική, μοντάζ, φωτογραφία, β’ ανδρικό και α’ ανδρικό για την μάλλον με διαφορά πιο αναγνωρίσιμη ερμηνεία του Humphrey Boggart, η Casablanca (1942).

Η λίστα θα μπορούσε να τελειώνει κάπου εκεί, ως υπεράσπιση του είδους στο κινηματογραφικό στερέωμα, έστω κι αν οι δυο ταινίες χρησιμοποιούν τις ρομαντικές τους ιστορίες σαν πλατφόρμες για να εκτοξεύσουν οξυδερκείς σχολιασμούς για τις κοινωνικές συνέπειες της ψυχοφθόρας νόσου που καλείται ανθρώπινη κατάσταση, ενσωματώνοντας σίγουρα δραματικά, αλλά και θριλερικά, ή νουαρικά στοιχεία μέσα τους, για να τους δώσουν και τρίτη και τέταρτη διάσταση. Το μέτρημα όμως συνεχίζεται με τα αδιάκοπα υπερεκτιμημένα Before Sunrise (1995) / Before Sunset (2004) να κρατάνε την τρίτη θέση, πάνω ακόμα κι απ’ το Breathless (1960) του Jean Luc Godard, σε μια λίστα που δε φοβάται τα απότομα πηδήματα στο χρόνο, και κλείνει την πεντάδα της με το In the Mood for Love (2000) του Wong Kar Wai. To Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004), εύκολα το δυνατότερο ρομαντικό δράμα της δεκαετίας του, βρίσκει μια θέση στη δεκάδα ως νούμερο οκτώ, κάτω απ’ τα The Appartment (1960) και Hannah and her Sisters (1986), το Room with a View (1985), είναι το πρώτο έντονο μελό που κάνει την εμφάνισή του, στην 9η θέση, και το νέο κύμα των Jules et Jim (1962), κλείνει μια δεκάδα που σοκάρει με το ότι κατάφερε να μείνει ασυγκίνητη απ’ το συναισθηματικό έπος του Gone with the Wind (1939), που έμεινε στη 12η θέση. Το Roman Holiday (1953), η πρώτη καθαρή σαχλοκομεντί της λίστας, μοιράζεται τη 15η θέση με την ευχάριστη έκπληξη του Wall-E (2008), αλλά και το Lost in Translation (2003), ενώ ο David Lean κάνει άλλη μια εμφάνιση με τον Dr Zhivago (1965), στην 20η θέση μιας λίστας που περιλαμβάνει ακόμη σκηνοθέτες όπως ο Eric Rohmer, o Roberto Rossellini και ο Cameron Crowe, για να σου γλυκάνει την καρδιά πριν πέσεις με τα μούτρα στην 25άδα των κορυφαίων crime movies που τη διαδέχτηκε.