Blue Valentine (2010): Trailer σκληρού έρωτα

Ταινία με μεγάλη φεστιβαλική πορεία από το Γενάρη όταν και έπαιξε στο Sundance, το Blue Valentine (2010) του Derek Cianfrance έχει από τη Παρασκευή trailer να το εκπροσωπεί στα διαδίχτυα, στη θέση κάποιων clip που το συνόδευαν για μήνες, όσο μπαινόβγαινε στα οσκαρικά προγνωστικά. Το trailer εμφανίστηκε λίγες ώρες αφότου οι Weinsteins διέρρευσαν πως η MPAA έβγαλε τη ταινία ακατάλληλη, και στο τέλος μιας βδομάδας κατά την οποία το σχετικό (NC-17) rating έφαγε απανωτές επιθέσεις με αφορμή τα 20χρονά του γενέθλια. Κι αν πίστευες πως μόνο μέχρι εκεί ξέρουν να παίζουν το παιχνίδι της δημοσιότητας τα πρώην αφεντικά της Miramax, συμπλήρωσε πως σε όλη τη διάρκεια της ίδιας βδομάδας η Michelle Williams εμφανίστηκε και στο τελευταίο blog του πλανήτη σαν το τελευταίο άτομο στον πλανήτη που δεν είχε ακόμα ντυθεί Marilyn Monroe, με αφορμή φωτογραφίες από τη παραγωγή και τα γυρίσματα της My Week with Marilyn (2011), μιας ταινίας της Weinstein Company φυσικά.

Τα αδέρφια που διευθύνουν την εταιρεία, είχαν αγοράσει τη μπλε ταινία του Cianfrance στις αρχές της χρονιάς, πράγμα που πιθανά έκανε τον Ryan Gosling να κυκλοφορεί αρκετό καιρό με πλατινέ περούκα για να μην τον αναγνωρίζουν, αφού οι Weinsteins ακόμα βγάζουν το ολοκληρωμένο εδώ και δυο χρόνια All Good Things (2010?) του. Οπότε, το για βραβειακή συμπερίληψη αμερικάνικο άνοιγμα του Valentine στις 32 31 Δεκεμβρίου, μόνο σα μαρτυρία της ποιότητάς του μπορείς πια να το διαβάσεις, αν δε σε είχαν ήδη βοηθήσει στην ανάγνωση τα ηγεμονεύοντα indie ονόματα στη μαρκίζα. Και η αλήθεια είναι πως τα πρώτα reviews του φιλμ από το Sundance, αναγνώριζαν μεν τις πρωταγωνιστικές ερμηνείες του Gosling και της Williams που τις βλέπεις πια και μόνος σου, αλλά βγάζαν και μικρά ή μεγαλύτερα απωθημένα με την απροθυμία του σεναρίου να ζωγραφίσει κάποια ογκώδη ζωηρή αναμφισβήτητη εικόνα πίσω από τις αφηγούμενες σκηνές μιας σχέσης που καταρρέει. Τελικά όμως, αυτό που πραγματικά διαβάζεις στις κριτικές, είναι πως η αγάπη που εξανεμίζεται χωρίς εξήγηση αλλά προδιαγεγραμμένα, παραμένει η μεγαλύτερη τυφλή αγωνία για την ανθρωπότητα: οι ίδιες κριτικές αναφέρουν (αλλά παραβλέπουν) πως ο χαρακτήρας του Gosling μουρμουρίζει στο ξεκίνημα ότι οι γυναίκες πάνε από αρσενικό σε αρσενικό παίρνοντας όσα χρειάζονται, ενώ οι άντρες δίνουν υποσχέσεις και τις κρατάνε. Η ιστορία που ξετυλίγεται φαίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη, καλή φοιτήτρια μένει έγκυος από κακό μπρατσαρά και παντρεύεται αγαθό κουμπούρα γιατί είναι από αυστηρή οικογένεια, flash forward κάτι χρόνια και για να 'χει οργασμό θέλει μπουρδελοξενοδοχείο και κυριολεκτικά μαχαίρι στο λαιμό, οι γυναίκες είναι τόσο απλά ζώα όσο και οι άντρες αλλά σα πιο αδύναμα έχουν πιο φιδίσιους μηχανισμούς άμυνας και επίθεσης, γονιδιακά οι ανάγκες τους είναι ακόρεστες όσο και των μικρών που γεννοβολάνε, γονιδιακά κάθε γενναία έκθεση τη σημειώνουν μόνο σαν εκμεταλλεύσιμη αδυναμία, και άμα έχεις καραφλιάσει και ακόμα δε βγάζεις καραβιές από δολάρια, όσο γλυκός αστείος σαγηνευτικός συνεπής και να 'σουνα κάποτε με απελπισμένη γκαστρωμένη, δε πρέπει να περιμένεις να σημαίνει τίποτα πια. Ο Cianfrance στα 23 του είχε ψιλοκαταπλήξει το Sundance με το Brother Tied (1998), και από τότε δε θα 'πεφτες και πολύ έξω αν έλεγες ότι προετοίμαζε τη συνέχεια, που κέρδισε το $1 εκατομμύριο του Chrysler Film Project το 2006, και ακόμα και όταν έφτασε σε στάδιο παραγωγής, χρειάστηκε να περιμένει για κάνα χρόνο τη Michelle να συνέλθει από το θάνατο του Heath Ledger. Αυτή η ταινία του λοιπόν, με όλα τα δεδομένα μετρημένα, φαίνεται να καταγράφει σκυλίσια έναν έρωτα σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης, κι αν περιμένεις εξηγήσεις για το τι πήγε στραβά σε κάθε σκηνή, μάλλον δεν έχεις καταλάβει κι εσύ ακόμα πως οι σχέσεις είναι πρωταπόλα συμβόλαια συμβίωσης.