Bibliothèque Pascal (2010)

Για να ξανακερδίσει τη κηδεμονία της κόρης της, γυναίκα πρέπει να αφηγηθεί σε κοινωνικό λειτουργό τέτοια παπάρα που μόνο άντρας θα μπορούσε να τη κατεβάσει. Με στιλ επιφανειακά κάπου ανάμεσα σε Fellini και Makavejev, οι Νύχτες στου Πασκάλ (2010) αποδεικνύουν ουσιαστικά μόνο τι εκτρώματα γεννοβολάνε οι εντυπωσιακίστικες δημιουργικές οδηγίες σα το "κλέψε από παντού" του Jarmusch. Ο Ούγγρος Szabolcs Hajdu κάνει μια ταινία τοίχο του MySpace, και το ότι του πετάει οτιδήποτε βρει χωρίς να κολλάει τίποτα, μόνο πλήρη καλλιτεχνική ανεπάρκεια μπορείς να το πεις, εφόσον άμα πας με τις πιθανότητες, και τυχαία να σου πέταγε ότι πέτυχε το μάτι του στο βιντεοκλάμπ, πάλι σοβαρότερη σύνθεση θα κατάφερνε. Έχοντας μόνο ουσιαστικά να προτείνει ιδέες για παραστάσεις κλόουν σε επαρχιακά μπουρδελοβιβλιοπωλεία, και υπενθυμίζοντάς σου συχνά πυκνά με πλήρη γκάμα από αξεσουάρ το μαζοχισμό σου που συνεχίζεις να παρακολουθείς, ο Hajdu αραδιάζει τις ταινίες που πιστεύει ότι ντύνουν καλύτερα τη τρύπα της προσωπικότητάς του της ιστορίας του, με τον ενθουσιασμό γκόμενας που πέτυχε λαμέ συντριβάνι στη τουαλέτα της μπουζουκερί. Ο ίδιος σίγουρα πέτυχε χρυσωρυχείο ασχετοσύνης στη μεγάλη λίστα από χρηματοδότες και χορηγούς του, και πιθανά έκλεισε θέση σε φεστιβάλ σαν αυτό του Βερολίνου μόνο αραδιάζοντας τις σε εισαγωγικά αναφορές της μπαλαφάρας του.