Wasted Youth (2011): Rotterdam premiere trailer

«Υπάρχουν κάποιες ταινίες που γίνονται με την αίσθηση του επείγοντος, ανήκουν σ’ αυτήν την ειδική κατηγορία που πρέπει να γίνουν ή τώρα, ή ποτέ, και το Wasted Youth είναι σίγουρα μία απ’ αυτές» έλεγαν στις αρχές του μήνα ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος κι ο Jan Vogel, ανοίγοντας το σκηνοθετικό τους σημείωμα για την ταινία που έφτασε ν’ ανοίξει την Τετάρτη το βράδυ, σε κλειστή προβολή, το επετειακό φεστιβάλ του Rotterdam, που γιορτάζει φέτος τα σαράντα του χρόνια. Μετά την, επίσης κλειστή, δημοσιογραφική προβολή της ταινίας χθες το πρωί, μπορείς κι από εδώ να βεβαιωθείς ότι σ’ αυτό τουλάχιστον, έχουν απόλυτο δίκιο. Μη σου πω ότι καθυστέρησαν κιόλας.

Έχοντας ως αφορμή τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, ο 34χρονος σκηνοθέτης που είχε στεφτεί βασιλιάς του ντόπιου blockbuster πρόπερσι τέτοια εποχή με το Bank Bang (2008), κι ο γεννημένος στο Εκουαδόρ, γερμανοτραφής συν-σκηνοθέτης του, Jan Vogel, παλιός του συνεργάτης από διαφημιστικά, αποφάσισαν πριν εννιά μήνες να αφηγηθούν μια ιστορία για το πού βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα. Τον περασμένο Ιούνη, βρέθηκαν μ’ ένα νοικιασμένο γραφείο στην Αθήνα, ένα μάτσο φωτογραφίες που τραβούσαν ψάχνοντας τη διάθεση της ταινίας και μια σειρά από συζητήσεις που έκαναν με πιτσιρικάδες της γειτονιάς. «Επειδή δεν είχαμε σενάριο, είχαμε αποφασίσει να δουλεύουμε κάθε μέρα για ένα μήνα, να δούμε τι θα βγάλουμε και μετά να πάμε στο γύρισμα», λέει ο Παπαδημητρόπουλος στο Cineuropa, για την ταινία που στήθηκε έχοντας αποφύγει τους διαδρόμους και των κρατικών, αλλά και των ιδιωτικών επιχορηγήσεων. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τέλειωσε τα γυρίσματά της στα τέλη του Ιούλη, με 200 χιλιάρικα που κατάφερε να τους βάλει στην τσέπη ο Γιώργος Καρνάβας της Stefi Productions και ένα σενάριο-σκελετό στο χέρι, για να παρουσιάσει 10 λεπτά της στο περασμένο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, να ανάψει φωτιές στην Αγορά και να βρεθεί στα εξωτερικά ως μια ταινία «γυρισμένη σήμερα, για το σήμερα».

Σπασμένη σε δύο αφηγηματικούς άξονες, η ταινία συμμετέχει στο διαγωνιστικό του Rotterdam ως «ένα πορτρέτο της Αθήνας» μέσα από τις ιστορίες ενός «skateboarder που ξεκινά για μια συνηθισμένη μέρα με τους φίλους του» κι ενός «μεσήλικα που προσπαθεί σκληρά για την επιβίωση της οικογένειάς του, με μια δουλειά που απεχθάνεται κι έναν επικείμενο νευρικό κλονισμό» σε «μια πόλη και μια κοινωνία που βρίσκονται σε κρίση», όπως θα θυμάσαι. Aντλεί την αμεσότητά της κυρίως απ’ τις ερμηνείες του Χάρη Μάρκου που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του skater («βασικά απλώς τον ακολουθήσαμε, η ζωή του δίνει ζωή στην ιστορία», λέει ο Παπαδημητρόπουλος), και των φίλων του (και στη ζωή) Αρθούρο Κιβίλιοφ και Jason Wastor, ενώ κάπως εκτεθιμένος, μιας και τον ξεμπροστιάζουν με την αυθεντικότητά τους οι πρωτάρηδες, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος κρατάει το άλλο μισό της ιστορίας, βγάζοντας με το βλέμμα του τον ηλεκτρισμό, την πίεση και την ένταση που νιώθει ο χαρακτήρας του. Επιχειρώντας μια επώδυνα νατουραλιστική απεικόνιση της μεσοαστικής καθημερινότητας της Αθήνας, οι δυο σκηνοθέτες φιλμάρουν με ανακουφιστική ψηφιακή απαλότητα στιγμές που στοιχειοθετούν τη ζωή και τα βάσανα των δυο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων, στήνοντας με παραπλανητική αδιαφορία την πορεία τους προς το αποκαλυπτικό φινάλε, που στην εντεκάτη ώρα συμπληρώνει την εικόνα που κοιτάς για 90 λεπτά. Μια εικόνα που έρχεται στην «καλύτερη περίοδο να για το ελληνικό σινεμά», όπου «τα πράγματα είναι δύσκολα οικονομικά», πράγμα που είναι «πολύ συναρπαστικό, γιατί όταν δεν υπάρχουν λεφτά, δεν χρειάζεται και να περιμένεις λεφτά: απλά πας και τραβάς», όπως έλεγε κι ο Παπαδημητρόπουλος σε συνέντευξη για τη σελίδα του φεστιβάλ.