Tatsumi (2011): Un certain regard trailer

Όσο απόψε τα περισσότερα φλας στις Κάνες συγκεντρώνει ο Havre (2011) του Aki Kaurismäki, το Βλέμμα του φεστιβάλ πέφτει σε έτερη γαλλική διανομή του Match Factory, στον Tatsumi (2011) ενός ακόμα.. συνήθους προσκεκλημένου, του Eric Khoo, ο οποίος αυτή τη φορά συμμετέχει με κινούμενο, μια μίξη σκηνών από την αυτοβιογραφία του Yoshihiro Tatsumi και πέντε έργων του τελευταίου, που δεν έχουν μεταφερθεί, όπως και όλα του δηλαδή, ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Γίγαντας του manga σύμφωνα με τις σελίδες του φεστιβάλ, και ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Ιαπωνίας σύμφωνα με αυτές των NY Times, ο Tatsumi θεωρείται ευρέως ο πρωτοπόρος του gekiga σύμφωνα με τη Wikipedia, και λίγο πολύ χρησιμοποιεί αυτό το ξεχωριστό στιλ σκίτσου του Osamu Tezuka, για να αφηγηθεί εξαιρετικά θλιμμένες και ενήλικες ιστορίες, σύμφωνα με ότι βλέπεις και μόνος σου στο trailer, που το κυκλοφόρησε η σιγκαπουριανή παραγωγή του φιλμ κάπου στα τέλη του Μάρτη. Όπως αναφέρει στις σημειώσεις της παραγωγής, ο Khoo έχει στη πραγματικότητα πολύ καλή σχέση με τα κόμικ, σε βαθμό να του ζητήσει μεγάλος εκδοτικός οίκος να δημιουργήσει δικό του, κάπου στα τέλη των 80s. Ο Khoo δεν είχε έμπνευση, κάποιος του πρότεινε βιβλίο του Tatsumi, και από τότε, λέει, αισθάνονταν υποχρεωμένος να εκφράσει με κάποιου είδους tribute, τη βαθιά υποσυνείδητη επιρροή που είχαν στο έργο του οι "τραγικές, έντονες και παρολαυτά ανθρώπινες" ιστορίες του Ιάπωνα. Το σπονσοναρισμένο από την Hewlett Packard making of του φιλμ, αναδεικνύει καλύτερα από χίλιες λέξεις τον στόχο του σκηνοθέτη, ιστορίες με ξεχωριστή μουντή αισθητική συνδεδεμένες με τη χρωματιστή ζωή του δημιουργού τους, όμως αρκεί το υπόλοιπο της πρότασης για να χωρέσει και το συμπέρασμά σου, αυτή η σύνθεση, παρά την εξαιρετική προσοχή στην ακρίβειά της (ο Khoo ρώταγε τον Tatsumi μέχρι και τι χρώμα είχαν τα τρένα που παρακολούθαγε μικρός), δε διαφέρει και πολύ από manganimation με.. παραδοσιακό φτηνό ινδονησιακό Flash στη κίνησή του. Το φιλμ μιλάει όλο γιαπωνέζικα πάντως, και με επιμελημένη από τον Tatsumi διάλεκτο λέει, πράγμα για το οποίο αξίζει ιδιαίτερο credit ο σκηνοθέτης του, που δε σκαμπάζει γρι από τη γλώσσα φυσικά, ενώ το Waltz with Bashir (2008) έχει ήδη δείξει και με το παραπάνω πως τέτοιες αφηγηματικές φόρμες μπορούν να ζωντανέψουν και την "ιδρυτική στιγμή του gejika", να αποσαφηνίσουν "βάσανα και απόγνωση", όπως ήταν η επιδίωξη που εξέφρασε ο Khoo στο ηλιόλουστο απογευματινό Q&A στη κοσμική Croisette.