Blindness (2008): Διάφανο teaser

Ολόλευκη είναι η τύφλα σύμφωνα με τον ήδη μεγάλο Fernando Meirelles και το teaser της πρώτης φιλόδοξης ταινίας του 2008 --αν εξαιρέσεις τη Δούκισσα του μισοάθλιου ντεμπούτου-- που σκουντούφλησε χτες στις σελίδες του MSN. Μαύρη έκανε πιθανά τη μέρα του τεράστιου José Saramago, συγγραφέα του Περί Τυφλότητας που μεταφέρεται στην οθόνη, ο οποίος έδωσε διαφορετική διάσταση στο χρώμα της αγνότητας, συνδέοντάς το με την αφύπνιση (και δη των ψηφοφόρων) σε επόμενό του μυθιστόρημα, το Περί Φωτίσεως.

Ο αυτοεξόριστος Πορτογάλος βέβαια ενδιαφέρονταν κυρίως στις αναπαραστάσεις να είναι υπερμέγεθες το Cão das Lágrimas, το σκυλί που αγριεύει όταν δεν έχει δάκρυα να γλύφει στην Αποκαλυπτική αλληγορία του, κομπλέ με ασαφή χρονολογία, τοποθεσία και ονόματα ηρώων, η οποία ξεκινάει με κοσμοκαταστροφικό γεγονός, επιδημία τύφλωσης, όπως στη Day of the Triffids ειδικά και.. κάθε ιστορία του είδους γενικά, αλλά θέλει να διακρίνει τη πραγματικά ανθρώπινη οπτική, Αν μπορείς να κοιτάς, δες, αν βλέπεις, διόρθωσε, κατά τα λόγια του συγγραφέα στον σκηνοθέτη που τον επισκέφτηκε πριν τα γυρίσματα. Νωρίτερα, στα Κανάρια Νησιά είχε ταξιδέψει ο σεναριογράφος Don McKellar, για να εξασφαλίσει το νομικό δικαίωμα σκηνών μαζικής υστερίας, ομαδικών βιασμών, κατουρημάτων, ξερασμάτων, γρονθογαμησιών, με εφόδιο τη συμμετοχή του στο καστ του Exotica (1994) του Atom Egoyan όταν δεν τον κατηγορούσε ακόμα ο μισός, και πλέον, Καναδάς για τσιμπούσι με τη φορολογία του, του eXistenZ (1999) του David Cronenberg όταν δεν είχε ακόμα ανακαλύψει το μικρό μαγαζάκι των οσκαροδολωμάτων, τη χρόνια στενή σεναριακή στήριξη του Bruce McDonald (The Tracey Fragments(2007)), τις δικές του κοσμοτελειωτικές σκηνοθετικές προσπάθειες (Last Night (1998)).

O McKellar δε μπορούσε προφανώς να συνεχίσει μόνος του, ο Meirelles άγνωστο πως μπλέχτηκε, η κοφτή, ξέφρενη ματιά του, ένα φίλτρο θολώματος κίνησης, μπορεί να βοηθήσει τη σκηνοθεσία ανώνυμων χαρακτήρων χωρίς παρελθόν, η παραγωγή της δικής του O2 βγήκε βραζιλιανοκαναδοιαπωνική με τα βορειοαμερικάνικα δικαιώματα να πάνε στη Miramax στο Τορόντο, τρέχει να προλάβει τις Κάνες, αλλά θα 'χει πάντα τη Βενετία. Ο σκηνοθέτης έχασε τον αρχικό πρωταγωνιστή του, Daniel Craig, λόγω Bond, James Bond, και τον μπούσουλα με τα δεκάδες κοψίματα για ευαίσθητα αναίσθητα ακροατήρια, οι πρώτες εικόνες του είναι κάπου κοινές πια οι περισσότερες και κάπου χρησιμοποιημένες ανάποδα (βλ. π.χ. The Eye (2008)) κάποιες, όμως, αν κοιτάξεις, βλέπεις δυνατότητες για κάτι τόσο κοσμογονικό όσο η Πόλη του Θεού (2004) του ή το απίστευτα διάφανο και απίστευτα διαφωτιστικό blog του για την παραγωγή, Diário de Blindness (που δυστυχώς σταμάτησε να ενημερώνει τόσο συχνά επειδή άρχισε να μεταφράζεται).