Written by
cheaptalk
in
Features
Βενετία 2009: Το line-up
Με headliner τον Michael Moore, με συνεπακόλουθο άτυπο μότο το "Καπιταλισμός: Μια Ιστορία Αγάπης", και με επίγνωση της συρρίκνωσης της ανεξάρτητης παραγωγής και διανομής και της παγκόσμιας προσφυγής στον κινηματογράφο σα φτηνή διασκέδαση σε περίοδο κρίσης, ανακοινώθηκε χτες το πρόγραμμα του 66ου φεστιβάλ της Βενετίας που φέτος θα ξεκινήσει μάλλον για πρώτη φορά Σεπτέμβριο, έχοντας μετακινηθεί μια βδομάδα πιο μπροστά από τις παραδοσιακές του ημερομηνίες. Οι ημερομηνίες διεξαγωγής, 2 με 12 Σεπτεμβρίου, δεν θα πέσουν όμως πάνω σε αυτές του Τορόντο, ούτε αυτή η κίνηση του Marco Müller, με επίσημη δικαιολογία τις διακοπές των Ιταλών και προφανή στόχο τον περιορισμό των.. διπλοθεσιτών, έβγαλε κανένα ματ στη διεθνή φεστιβαλική σκακιέρα: η μεγαλύτερη πόλη του Καναδά πήγε τη βασίλισσά της, το μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη, ένα τετραγωνάκι παρακάτω, 10 με 19, και έκανε και από την Τρίτη πρώτο θέμα στη σελίδα του, για να δώσει "τέλος στις φήμες και τις εικασίες", την ειδική προβολή ενός κάποιου Capitalism: A Love Story (2009) ενός κάποιου κυρίου Moore.
Παρτίδες τέτοιου υψηλού επιπέδου είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις παρακολουθήσεις ειδικά όταν γίνονται.. χωρίς τηλεοπτική κάλυψη (i.e. δε καταγράφονται στα ρεπορτάζ και δε παρουσιάζονται στα ίσια στα δελτία τύπου), και το να παίρνει η μια πλευρά τις παγκόσμιες πρεμιέρες και η άλλη τις βορειοαμερικάνικες και τους βορειοαμερικάνους, φαίνεται να έχει πια παγιωθεί. Οπότε μείνε στον σαφέστατο έπαινο του Variety για το "αναζωογονητικά πλούσιο μίγμα" καταξιωμένων και φιλόδοξων που παρουσίασε ο σαφέστατα διαπλανητικά πιο πετυχημένος διευθυντής κινηματογραφικού πανηγυριού τα τελευταία πενήντα εξήντα χρόνια που θυμάμαι. Και στις δηλώσεις αυτουνού, του Müller της Βενετίας, για την "ευμεγέθη προσφορά" συμμετοχών από Αμερική μεριά, δηλώσεις με σαφέστατα υπονοούμενο τον καγχασμό προς τις Κάνες, απ' όπου είχαν προέλθει την άνοιξη τα σχόλια που χρησιμοποιούσαν τη προπέρσινη απεργία των αμερικάνων σεναριογράφων ως δικαιολογία (που δε καλωσήρθε το δολάριο). Στα σοβαρά, όπως θα θυμάσαι, η απεργία είχε πλήξει τη Βενετία, όμως ένα χρόνο αργότερα ο απολογισμός της λέει ότι η 65η Μόστρα έβγαλε και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς της, τον Παλαιστή (2008), ενώ ακόμα στέλνει ταινίες στα Όσκαρ, μιας και το Hurt Locker (2008) της Kathryn Bigelow προβάλλεται αυτές τις βδομάδες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με κριτική στήριξη και βλέψεις για χρυσά αγαλματάκια.
Η 66η Μόστρα έβγαλε, από το πρόγραμμα ακόμα, σοβαρό υποψήφιο για τα ίδια αγαλματάκια και το Road (2009) του John Hillcoat που μπήκε στο διαγωνιστικό υπό έντονο ανταγωνισμό. Αντίθετα, ο Informant! (2009) του Steven Soderbergh αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό φετινό παράδειγμα παραγωγής που είχε μπει, μάλλον παράλογα, σε πολλές πρώιμες οσκαρικές λίστες και διαγράφτηκε άμεσα μετά τον παραμερισμό της στην κατηγορία των εκτός συναγωνισμού του Lido. Στην κατηγορία των υποψήφιων για γιούχες μπαίνει η πρώτη ταινία του Tom Ford μιας και κανένας δε κατάλαβε πώς ο μόδιστρος βρέθηκε να σκηνοθετεί πολύ περισσότερο να διεκδικεί Χρυσό Λιοντάρι, ενώ τη κατηγορία που ή θα μαζέψει όλα τα λιοντάρια ή όλες τις ντομάτες καθορίζει το remake του Bad Lieutenant (1992) από τον Werner Herzog. Οι διοργανωτές είχαν την καλοσύνη να ικανοποιήσουν τη δίψα για αίμα του κοινού με Survival of the Dead (2009) του George Romero και [•REC]² (2009) "in" και "out of competition" αντίστοιχα, αλλά κυρίως με τη πρόσκληση στον Abel Ferrara να προβάλλει τη νέα του ταινία και να συνεχίσει να τρώγεται με τον Herzog για την παλιότερή του. Στις έντεκα ευρωπαϊκές διαγωνιστικές συμμετοχές headliner είναι φυσικά ο Fatih Akin, στις τέσσερις (4) ιταλικές μπροστά μπαίνει, ανοίγοντας και το φεστιβάλ, η μεγάλου προϋπολογισμού Baarìa (2009) του Giuseppe Tornatore. Εξασφαλισμένο βραβείο έχει ο John Lasseter για το σύνολο του έργου του, έργο που φυσικά είναι απλή αφορμή για να συνεχίσει η Pixar τη φετινή της επιδρομή καταξίωσης και για το φεστιβάλ να προσθέσει και 3D βραβείο στα πολλά περιφερειακά του. Πρόεδρος στην επιτροπή της Venezia 66 που ελπίζεις να δώσει το μεγάλο βραβείο της στον Todd Solondz, είναι ο Ang Lee.
Παρτίδες τέτοιου υψηλού επιπέδου είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις παρακολουθήσεις ειδικά όταν γίνονται.. χωρίς τηλεοπτική κάλυψη (i.e. δε καταγράφονται στα ρεπορτάζ και δε παρουσιάζονται στα ίσια στα δελτία τύπου), και το να παίρνει η μια πλευρά τις παγκόσμιες πρεμιέρες και η άλλη τις βορειοαμερικάνικες και τους βορειοαμερικάνους, φαίνεται να έχει πια παγιωθεί. Οπότε μείνε στον σαφέστατο έπαινο του Variety για το "αναζωογονητικά πλούσιο μίγμα" καταξιωμένων και φιλόδοξων που παρουσίασε ο σαφέστατα διαπλανητικά πιο πετυχημένος διευθυντής κινηματογραφικού πανηγυριού τα τελευταία πενήντα εξήντα χρόνια που θυμάμαι. Και στις δηλώσεις αυτουνού, του Müller της Βενετίας, για την "ευμεγέθη προσφορά" συμμετοχών από Αμερική μεριά, δηλώσεις με σαφέστατα υπονοούμενο τον καγχασμό προς τις Κάνες, απ' όπου είχαν προέλθει την άνοιξη τα σχόλια που χρησιμοποιούσαν τη προπέρσινη απεργία των αμερικάνων σεναριογράφων ως δικαιολογία (που δε καλωσήρθε το δολάριο). Στα σοβαρά, όπως θα θυμάσαι, η απεργία είχε πλήξει τη Βενετία, όμως ένα χρόνο αργότερα ο απολογισμός της λέει ότι η 65η Μόστρα έβγαλε και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς της, τον Παλαιστή (2008), ενώ ακόμα στέλνει ταινίες στα Όσκαρ, μιας και το Hurt Locker (2008) της Kathryn Bigelow προβάλλεται αυτές τις βδομάδες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με κριτική στήριξη και βλέψεις για χρυσά αγαλματάκια.
Η 66η Μόστρα έβγαλε, από το πρόγραμμα ακόμα, σοβαρό υποψήφιο για τα ίδια αγαλματάκια και το Road (2009) του John Hillcoat που μπήκε στο διαγωνιστικό υπό έντονο ανταγωνισμό. Αντίθετα, ο Informant! (2009) του Steven Soderbergh αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό φετινό παράδειγμα παραγωγής που είχε μπει, μάλλον παράλογα, σε πολλές πρώιμες οσκαρικές λίστες και διαγράφτηκε άμεσα μετά τον παραμερισμό της στην κατηγορία των εκτός συναγωνισμού του Lido. Στην κατηγορία των υποψήφιων για γιούχες μπαίνει η πρώτη ταινία του Tom Ford μιας και κανένας δε κατάλαβε πώς ο μόδιστρος βρέθηκε να σκηνοθετεί πολύ περισσότερο να διεκδικεί Χρυσό Λιοντάρι, ενώ τη κατηγορία που ή θα μαζέψει όλα τα λιοντάρια ή όλες τις ντομάτες καθορίζει το remake του Bad Lieutenant (1992) από τον Werner Herzog. Οι διοργανωτές είχαν την καλοσύνη να ικανοποιήσουν τη δίψα για αίμα του κοινού με Survival of the Dead (2009) του George Romero και [•REC]² (2009) "in" και "out of competition" αντίστοιχα, αλλά κυρίως με τη πρόσκληση στον Abel Ferrara να προβάλλει τη νέα του ταινία και να συνεχίσει να τρώγεται με τον Herzog για την παλιότερή του. Στις έντεκα ευρωπαϊκές διαγωνιστικές συμμετοχές headliner είναι φυσικά ο Fatih Akin, στις τέσσερις (4) ιταλικές μπροστά μπαίνει, ανοίγοντας και το φεστιβάλ, η μεγάλου προϋπολογισμού Baarìa (2009) του Giuseppe Tornatore. Εξασφαλισμένο βραβείο έχει ο John Lasseter για το σύνολο του έργου του, έργο που φυσικά είναι απλή αφορμή για να συνεχίσει η Pixar τη φετινή της επιδρομή καταξίωσης και για το φεστιβάλ να προσθέσει και 3D βραβείο στα πολλά περιφερειακά του. Πρόεδρος στην επιτροπή της Venezia 66 που ελπίζεις να δώσει το μεγάλο βραβείο της στον Todd Solondz, είναι ο Ang Lee.
Previously on Movies for the Masses: 2009 MTV Movie Awards: Η εκδίκηση του κώλου