Survival of the Dead (2009): Venice competition clip
To Variety δεν ενθουσιάστηκε, ο Hollywood Reporter ήταν πιο δεκτικός, αλλά η horror κοινότητα, με το δέος που οφείλει στον άνθρωπο που έβγαλε ένα ολόκληρο είδος απ' το χώμα, ακονίζει τα δόντια και τις ορέξεις της, και περιμένει πώς και πώς στο Toronto την άλλη βδομάδα, την άφιξη του νέου ταξιδιού του George A. Romero στο παράλληλο σύμπαν όπου οι νεκροί είναι εξαιρετικά ζωντανοί, τόσο μάλιστα που όσοι δεν έχουν πεθάνει ακόμα, τους φέρονται σα να μην έφυγαν ποτέ και τους κρατάν για κατοικίδια στα σπίτια τους. Ο Άκης Καπράνος, απρογραμμάτιστος ανταποκριτής μας στο Φεστιβάλ Βενετίας όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια του Survival of the Dead, δίνει μια γεύση της επιστροφής του ίδιου του μεγάλου μάστορα απ' τους πρόωρα νεκροδιαβασμένους.
Μεγάλη ταινία δεν θα βρεις στη Βενετία. Άντε το Λίβανο (καλή ταινία από το Ισραήλ; Κι όμως!) που με την σημαίνουσα κλειστοφοβία του έχει πολλά να πει. Πες και η σκηνογραφία και η ατμόσφαιρα του Δρόμου. Άντε και ο χαβαλές του Informant! με την ερμηνειάρα του Damon. Αν και το ανθυπο-Κοενικό Men who Stared at Goats μένει μάλλον στην απ'εξω, κι ας κάνει ότι μπορεί ο George Clooney (που έχει γαμηστερό κωμικό timing). Για τους ιταλούς τα είπαμε. Για τον George Romero όμως τι να πεις; Ο παπούλης είχε προ διετίας απογοητεύσει τους πάντες με το Diary Of The Dead. Δήθεν νεανικό (κάμερα στο χέρι και συνεχείς αναφορές στο διαδύκτιο), φωναχτά πολιτικό (ρητορικό του κερατά, σαν τον μαλάκα καθηγητή γυμνασίου που κουνάει προκλητικά τον δείκτη για να τον προσέξεις - και'συ από μέσα σου τον χέζεις) και διόλου εμπνευσμένο σε ότι αφορά τα ζουμερά φονικά του.
Δεν ξέρω αν ο παπούς βρήκε 18χρονη γκόμενα αλλά το Survival of the Dead μοιάζει να έχει γυριστεί από άλλον σκηνοθέτη. Σινεμασκόπ παραδοσιακή φωτογραφία, ρυθμός που σε πιάνει από τον γιακά, πολιτικές σημάνσεις ακριβείς και εξόχως δουλεμένες μέσα στην πλοκή, σφαχτάρια που σε στέλνουν, χαρακτήρες που αντιλαμβάνεσαι, και μια τελική σεκάνς που είναι, δίχως υπερβολή, η καλύτερη που έχει δόσει το Φανταστικό την τελευταία δεκαπενταετία. Απίστευτο; Κι όμως, το παραδοσιακό b-movie του Romero διαθέτει την ευφυία της Αυγής, την βρωμιά της Μέρας και την αιχμηρότητα της Νύχτας. Το κοινό ξεθεώθηκε να χειροκροτεί στην Pala Biennale αν και κάποιοι που ήρθαν απροετοίμαστοι έφυγαν τρέχοντας από το πρώτο δεκάλεπτο --βραβείο δεύτερου ρόλου στην καημένη κυριούλα που κρατούσε το στόμα της για να μην τα βγάλει και έκανε τις πρώτες σειρές να χεστούν στο γέλιο.
Previously on Movies for the Masses: Η Κληρονόμος (2009): Αποκλειστική πρεμιέρα teaser