The Young Victoria (2009): Toronto gala trailer
Από την αγορά του Βερολίνου το Φλεβάρη μέχρι το κλείσιμο του Τορόντο απόψε, Sarah, Duchess of York και Martin Scorsese ως παραγωγοί μπορείς να πεις ότι ταξίδεψαν εμπρεπώς τη Νεαρή Βικτόρια (2009) στις γωνιές του κόσμου, και παρόλο που η ταινία δεν ήταν τόσο οσκαρικό υλικό ώστε να ανοίξει πριν τον περσινό Δεκέμβρη, η υποδοχή της στις αρκετές αίθουσες που επισκέφτηκε μέχρι τώρα ήταν αρκούντως θετική και σίγουρα κράτησε πολλές αποστάσεις από πίπες τύπου Πίπα Λι (2009) που ακολούθησαν πεισματικά παράλληλη πορεία.
Αν μετρήσεις τα έσοδα από τα εισιτήρια της.. βρετανικής μοναρχίας μόνο τα τρία προηγούμενα χρόνια (The Queen (2006), Elizabeth: The Golden Age (2007), The Other Boleyn Girl (2008), The Duchess (2008)), βγάζεις γύρω στα $320 εκατομμύρια και περίπου τα 2/3 από αυτά προήλθαν εκτός επικράτειας, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο ότι η Sarah Ferguson πλησίασε τον Λονδρέζο Graham King, συνεργάτη του Scorsese από το Gangs of New York (2002), με την ιδέα να κόψει μερικά ακόμα παρουσιάσει την μακροβιότερη μοναρχίδα του πλανήτη όχι σα κακιασμένη χήρα όπως έχει μείνει ακόμα και στους υπηκόους της αλλά σα χαρούμενη πιτσιρίκα που απολαμβάνει να.. τη χρησιμοποιούν όλοι (πολιτικά βέβαια) κατά βούληση. Σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής, η Victoria (1819-1901) ήταν σαφώς αρχικά κι ένα δροσερό αεράκι για το βασίλειό της, διαδεχόμενη μια σειρά κοπροσκυλιάζοντων ηλίθιων, και μπορείς να πεις ότι ο κινηματογράφος της χρώσταγε και μια άλλη εικόνα εκτός από αυτή της Mrs. Brown (1997). Από την άλλη, μια ιστορία προσεκτικού έρωτα και ευτυχισμένου γάμου (με τον Albert, του οίκου που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Windsor) δεν είναι ακριβώς και το καλύτερο υλικό για αφήγηση, κι αν σκεφτείς ότι ακόμα και κάτι σκανδαλάκια τύπου Flora Hastings είναι στο κανά μισάωρο που κόπηκε από το τελικό μοντάζ, απορείς τι ακριβώς βρήκαν τόσοι κριτικοί να τους αρέσει, εκτός από μεγαλοπρεπείς τελετές ενθρονίσεων και παντρειών. Ότι το βρήκαν το βρήκαν πάντως, και η παραγωγή μπορεί να φαίνεται (από πλευράς εσόδων) να πάει για αξιοπρεπής φτωχός συγγενής των υπόλοιπων ηγεμονικών, αλλά θα φτάσει και μέχρι τα μέρη μας τον επόμενο μήνα και δεν έχει εγκαταλείψει ακόμα εντελώς τις φιλοδοξίες της για βραβεία (κυρίως φυσικά για την Emily Blunt).
Αν μετρήσεις τα έσοδα από τα εισιτήρια της.. βρετανικής μοναρχίας μόνο τα τρία προηγούμενα χρόνια (The Queen (2006), Elizabeth: The Golden Age (2007), The Other Boleyn Girl (2008), The Duchess (2008)), βγάζεις γύρω στα $320 εκατομμύρια και περίπου τα 2/3 από αυτά προήλθαν εκτός επικράτειας, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο ότι η Sarah Ferguson πλησίασε τον Λονδρέζο Graham King, συνεργάτη του Scorsese από το Gangs of New York (2002), με την ιδέα να κόψει μερικά ακόμα παρουσιάσει την μακροβιότερη μοναρχίδα του πλανήτη όχι σα κακιασμένη χήρα όπως έχει μείνει ακόμα και στους υπηκόους της αλλά σα χαρούμενη πιτσιρίκα που απολαμβάνει να.. τη χρησιμοποιούν όλοι (πολιτικά βέβαια) κατά βούληση. Σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής, η Victoria (1819-1901) ήταν σαφώς αρχικά κι ένα δροσερό αεράκι για το βασίλειό της, διαδεχόμενη μια σειρά κοπροσκυλιάζοντων ηλίθιων, και μπορείς να πεις ότι ο κινηματογράφος της χρώσταγε και μια άλλη εικόνα εκτός από αυτή της Mrs. Brown (1997). Από την άλλη, μια ιστορία προσεκτικού έρωτα και ευτυχισμένου γάμου (με τον Albert, του οίκου που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Windsor) δεν είναι ακριβώς και το καλύτερο υλικό για αφήγηση, κι αν σκεφτείς ότι ακόμα και κάτι σκανδαλάκια τύπου Flora Hastings είναι στο κανά μισάωρο που κόπηκε από το τελικό μοντάζ, απορείς τι ακριβώς βρήκαν τόσοι κριτικοί να τους αρέσει, εκτός από μεγαλοπρεπείς τελετές ενθρονίσεων και παντρειών. Ότι το βρήκαν το βρήκαν πάντως, και η παραγωγή μπορεί να φαίνεται (από πλευράς εσόδων) να πάει για αξιοπρεπής φτωχός συγγενής των υπόλοιπων ηγεμονικών, αλλά θα φτάσει και μέχρι τα μέρη μας τον επόμενο μήνα και δεν έχει εγκαταλείψει ακόμα εντελώς τις φιλοδοξίες της για βραβεία (κυρίως φυσικά για την Emily Blunt).
Previously on Movies for the Masses: Valentine's Day (2010): Ω θεέ μου teaser