Μέσα στο Δάσος (2010): Συνέντευξη Άγγελου Φραντζή
Ξεκίνησε από ένα σενάριο πολύ δομημένο, με αρκετούς χαρακτήρες, αυστηρή πλοκή και μπόλικους διαλόγους. Κατέληξε, όμως, με τον δημιουργό του να έχει πετάξει την αρχική του αφετηρία απ’ το παράθυρο και να παραδίνεται σ’ ένα κινηματογραφικό πείραμα φόρμας και αισθητικής, που του άνοιξε τις πόρτες για μια μακριά πορεία σε εκτός συνόρων φεστιβαλικές οθόνες, όπως αυτές του Ρότερνταμ που το ντεμπουτάρισε, του Χονγκ Κονγκ που το υποδέχτηκε δεύτερο και τα φεστιβάλ της Κρακοβίας και του Ρίο ντε Τζανέιρο που το καλωσόρισαν μετά. Την προηγούμενη βδομάδα, το Μέσα στο Δάσος του Άγγελου Φραντζή, έκανε τα ελληνικά του αποκαλυπτήρια σε μια κατάμεστη αίθουσα στις Νύχτες Πρεμιέρας, και από αύριο, θα προβάλλεται κανονικά, στην Όπερα αποκλειστικά, με την υποστήριξη του Movies for the Masses.
Γυρισμένο με το βίντεο μιας απλής, μικρής φωτογραφικής μηχανής, σε εξωπραγματικά φυσικά τοπία, που ο Φραντζής έψαχνε για κάνα χρόνο, μέχρι να βρει αυτήν την επιδιωκόμενη απόκοσμη ομορφιά, το Μέσα στο Δάσος στήθηκε με μια μικροσκοπική ομάδα που αριθμούσε οκτώ άτομα όλα κι όλα, μετρώντας και τους τρεις ηθοποιούς της. Ηθοποιοί που είχαν προβάρει εξαντλητικά τους ρόλους τους, για να βρουν την αφετηρία και τη διαδρομή των χαρακτήρων τους, πριν κάνουν σπίτι τους το δάσος του τίτλου, για να εξερευνήσουν εκεί μαζί με το συνεργείο, το πόσο μακριά μπορεί να τους πάει μια σχεδόν αποκλειστικά σωματική απόδοση του ταξιδιού των ηρώων, και πόσο κοντά στην συναισθηματική και ψυχολογική αλήθεια τους, μπορεί να φτάσει το βλέμμα του σκηνοθέτη, όταν έχει μια κάμερα τόσο μικροσκοπική. Το αποτέλεσμα, έφτασε τις 80 ώρες υλικού, το οποίο ο Φραντζής επεξεργάστηκε ελάχιστα ως προς την εικόνα που θα δεις, αλλά προφανώς αρκετά, όχι μόνο στο πόση ώρα θα την κοιτάς, αλλά και ποια ακριβώς εκδοχή της θα σου διηγηθεί. Αφήνοντας το ένστικτό του και το ίδιο το υλικό του να τον καθοδηγήσει ως προς την αφηγηματική πορεία που θα ακολουθούσε η αφαιρετικότητα που απαιτούσε η προσέγγισή του, το Μέσα στο Δάσος, εξελίχθηκε σ’ ένα καλλιτεχνικό τρίπτυχο, που δεν χωρούσε μέσα στους τέσσερις τοίχους της κινηματογραφικής αίθουσας. Το ξεδίπλωμά του, ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι με τη θεατρική του μορφή στο Φεστιβάλ Αθηνών, αυτές τις μέρες παίρνει μορφή ως βιντεο-εγκατάσταση στη γκαλερί Μπετόν 7, και φυσικά από αύριο, θα κυκλοφορεί στην κινηματογραφική του εκδοχή.