De Rouille et d'Os (2012): Trailer Κανών
O Jacques Audiard, πιο γνωστός στην Γαλλία σαν ο Ευρωπαίος Scorsese μετά τον Prophète (2009), έχει νέα ταινία να βγαίνει τον Μάιο, με τίτλο Σκουριά και Κόκαλο σε ελληνική απόδοση, De Rouille et d'Os (2012) πρωτότυπα, και η γαλλική διανομή του, του κυκλοφόρησε χτες trailer, του οποίου τη πρωτιά φαίνεται να είχε το RTL. Το ιδιαίτερο με αυτό το τρέιλερ, εκτός από τις πανίσχυρες θηλές της Marion Cotillard που προβάλλει και το όνομα του σκηνοθέτη που το υπογράφει, είναι πως επισημοποιεί και πιο έντονα την ήδη προαναγγελμένη ημερομηνία εξόδου του φιλμ στις 17 Μαΐου, μια ημερομηνιούλα που τυχαίνει να πέφτει ακριβώς μια μέρα μετά την έναρξη των Κανών. Με αυτό το δεδομένο, θα 'λεγες πως η διανομή έχει κλείσει τη πρεμιέρα του πιο μουράτου φεστιβάλ του πλανήτη, όμως.. την έχει ήδη προλάβει το Moonrise Kingdom (2012) του Wes Anderson, πλειοψηφώντας σε ονόματα αστέρων τουλάχιστο (μιας και οι θηλές του Bruce Willis και του Bill Murray δε συγκεντρώνουν πολύ καλλιτεχνικό ενδιαφέρον). Το μυστήριο πυκνώνει.
Τυπικά η Rouille βασίζεται σε αγγλόφωνη συλλογή σκληροτράχηλων πυγμαχικών ιστοριών του Καναδού Craig Davidson που κυκλοφόρησαν σα πρώτη του δουλειά το 2005, με τον ίδιο (της ταινίας) τίτλο, Rust and Bone, και αποθεώθηκαν μέσα σε μια νύχτα από τερατώδη ονόματα τύπου Chuck Palahniuk και Bret Easton Ellis. Η επιτυχία του Davidson φαίνεται να βασίστηκε στη γενικότερη επαναστατική κατά της γηραιάς λυρικής λογοτεχνικής ελίτ προδιάθεσή του, οι μπουνιές, οι κυνομαχίες και οι τσόντες δεν ήταν μόνο στη θεματική αλλά και στη πρόζα του, διάσπαρτα στο δίχτυο βλέπεις να περιγράφουν τη λογο-τεχνική του σαν "αναρχική" ή "με τη λεπτότητα κλωτσιάς στ' αχαμνά". Όμως ο Audiard και ο Thomas Bidegain που συνεργάζονται και πάλι (μετά τον Προφήτη) στο σενάριο, λένε στις σημειώσεις της παραγωγής πως οι κεντρικοί χαρακτήρες τους, Ali και Stéphanie ας τους πούμε όπως τους λένε κι αυτοί, δεν υπάρχουνε στις νουβέλες, πως η συλλογή του Davidson είναι ένα είδος "προϊστορίας" του έργου, το οποίο "αντλεί άμεσα" από τη δύναμη και τη κτηνωδία του συγγραφέα, τη πρόθεσή του να εξαχνώσει τους χαρακτήρες από το πολύ μελόδραμα. Το οποίο μελόδραμα, σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, ξεκινάει στο Βορρά. Εκεί ο Ali καταλήγει άστεγος, άφραγκος, μόνος και με ένα πεντάχρονο γιο που δε ξέρει καλά καλά, και πέφτει στο γκρεμό των ναρκωτικών και της αντρικής και παιδικής πορνείας περιθάλπεται από την αδερφή του στην Antibes. Σε καυγά σε τοπικό ναϊτκλάμπ, γνωρίζει τη Stéphanie, πριγκίπισσα με τα όλα της που εκπαιδεύει όρκες στη Marineland της Κυανής Ακτής. Να τους ενώσει φυσικά τους δυο τους, μπορεί μόνο φριχτό ατύχημα, που εκτός από το να της πετρώσει τις ρώγες ευτυχώς αφήνει άθικτα και όλα τα χρήσιμα μέρη της Stéphanie όπως βλέπεις. Από κει και πέρα, το μυστήριο πυκνώνει.
Στις σημειώσεις της παραγωγής ο Audiard και ο Bidegain αναφέρουν και ότι από την αρχή της συγκεκριμένης δουλειάς τους, και ελλείψει ακριβέστερου όρου, τη περιέγραφαν σαν "εξπρεσιονιστική", σα μια δουλειά όπου η δύναμη των εικόνων εξυπηρετεί το μελόδραμα. Μέσα σε χαρακώματα αισθητικά, βάρβαρη στις αντιπαραβολές της. Κοντά στη Μεγάλη Ύφεση (του προηγούμενου αιώνα), όταν η εξαιρετική παραδοξότητα των εικόνων μετουσίωνε το σκοτάδι της πραγματικότητας. Περιγραφή που στη πράξη, όπως βλέπεις και στο τρέιλερ, μετουσιώνει το σκηνοθετικό στιλ του Audiard σε Φώσκολου της Γαλλίας αυτό του Julian Schnabel εποχής Le Scaphandre et le Papillon (2007) ένα πράμα, σε ένα κουβάρι συναισθηματικών καταστάσεων κάπως ξαναζεσταμένο πια. Η παραγωγή είναι του γνωστού υπόπτου πίσω από τον Audiard, Pascal Caucheteux, και κόστισε πάνω από €16 εκατομμύρια σύμφωνα με το Cineuropa, μάλλον γιατί είναι ακριβά τα ξενοδοχεία στη Côte d’Azur (i.e. οι πρώτες σκηνές τουλάχιστο δε δικαιολογούν τέτοιου μεγέθους προϋπολογισμό). Στη Γαλλία τα δικαιώματα διανομής χειρίζεται η UGC προφανώς, ενώ για την Αμερική τα αγόρασε στις αρχές της χρονιάς η Sony Classics. Συμπρωταγωνιστής της Marion είναι ο Matthias Schoenaerts που έκανε όνομα με το οσκαρο-υποψήφιο τελικά Rundskop (2011).