Vampires vs Zombies: Οι νέες γενιές ακαταμάχητων απέθαντων

Πιο καυτή τάση στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια (μπορείς άνετα να πεις πως είναι και οι νέοι υπερήρωες στη νέα δεκαετία δηλαδή), οι απέθαντοι είναι πια και θέμα στρατοπέδων, team Edward εναντίον team R στις μεγάλες αγάπες, μιας και δεν υπάρχει ακριβώς θεματολογία, είδος ή τέχνη που να μη τους συμπεριλαμβάνει για μαϊντανό ή ατραξιόν και σε οποιοδήποτε επίπεδο παραγωγής, και έτσι έχεις πάντα τη δυνατότητα να κάνεις τις επιλογές που σε εκφράζουν και σε ολοκληρώνουν ως προσωπικότητα. Σα νέα αφορμή γι' αυτή τη διαδιχτυακή ολοκλήρωση, το GQ πέτυχε τη προηγούμενη Παρασκευή τον Martin Scorsese σε φιλανθρωπικό γεγονός, κι εκεί ο σκηνοθέτης μίλησε για το θέμα που απασχολεί την ανθρωπότητα, παίρνοντας σαφώς θέση υπέρ των χλωμών προσώπων που λαμπυρίζουν στον ήλιο. Για τον Scorsese, άνθρωπο της διαλεκτικής, του Raging Bull (1980) και των Goodfellas (1990), τα βαμπίρ υπερέχουνε στις ποιοτικά προσανατολισμένες σχέσεις, μπορείς να συζητήσεις σαν άνθρωπος μαζί τους και να παρασυρθείς από το σεξουαλικό μαγνητισμό τους. Ενώ τα ζόμπι, για το σκηνοθέτη του Hugo (2011) πάντα, απλά περιφέρονται χωρίς νόημα, άντε να τα κατακρεουργείς και να τα πυροβολάς και να τα ξανα-πυροβολάς, εκφράζοντας έτσι μια βία που κυριαρχεί στον πολιτισμό και τη κοινωνία μας. Για έναν λιγότερο εναλλακτικό σκηνοθέτη, τον Bruce LaBruce, όμως, μπορείς να πεις πως οι βαμπίροι είναι απλά ξεπερασμένοι χρυσή μου, τους πήρε μέχρι και η Μορμόνα η Stephanie Meyer πια τι να λέμε, άμα θες στίγμα, διαστροφή, και πολιτική πραγματικότητα, ολαυτά που ενδιαφέρουν το τηλεοπτικό κοινό, τότε αυτοί με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι είναι οι άνθρωποί σου.

Κάτι τέτοιο τουλάχιστο ισχυρίστηκε τον Μάρτιο ο Justin Linds στο PopMatters με αφορμή το Advocate for Fagdom (2011), διακρίνοντας πως ο LaBruce πάει αντίθετα στα υπερ-πουλημένα και υπερ-καταναλωμένα στερεότυπα των σέξι βαμπίρ και των.. ερρρ.. ζόμπι ζόμπι, βρίσκει μια βαθύτερη σημειολογία στο μύθο των ζωντανών νεκρών η οποία ήτανε στη πραγματικότητα πάντα εκεί από τη Night of the Living Dead (1968) και δώθε, και τη πάει στο πιο "πολύπλοκο, γκροτέσκo και ανατρεπτικό ύψος της": τα ζόμπι του LaBruce έχουνε όλα τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου περιθωρίου απέναντι στα χολιγουντιανά βαμπίρ εν κατακλείδι. Για το Hollywood πάντως και τα ζόμπι είναι μπιγκ μπίζνες, μιας και συνδέονται βολικά με μια αποκαλυπτική και μετα-αποκαλυπτική θεματολογία κατάλληλη για υπερθέαμα με τον Will Smith: το μεταφερμένο War World Z, με τον Brad Pitt, προβιβάστηκε από τη Paramount σε καλοκαιρινό tentpole, και μετακινήθηκε πριν κάνα μήνα, από τα Χριστούγεννα του 2012 στον Ιούνιο του 2013. Ακόμα και στις εποχές του ρομαντισμού, κατεξοχή πεδίο των αιωνόβιων αιματορουφήχτρων, εισβάλλουν ή τουλάχιστο προσπαθούν να εισβάλλουν εδώ και μερικά χρόνια οι λάτρεις των ωμών μυαλών, το Pride and Prejudice and Zombies είναι σε κινηματογραφική παραγωγή παρόλο που βλέπει τα κωλοφάναρα του Abraham Lincoln, Vampire Hunter πλέον, ενώ και για το Twiligh-όπληκτο πλήθος υπάρχει εναλλακτική νεκροζώντανη πρόταση όπως θα κατάλαβες από την εισαγωγή, η κινηματογραφική μεταφορά των Warm Bodies είναι σε track για τον ερχόμενο Φεβρουάριο.