Η ταινία είναι μια ανεκπλήρωτη ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο της Αλβανίας του σήμερα. Είναι ένας άνδρας και μια γυναίκα, οι σύζυγοι των οποίων είναι φυλακή και κάνουν επισκεπτήρια βάση ενός καινούριου νόμου που επιτρέπει ερωτικές επαφές μια φορά το μήνα. Η μέρα των συναντήσεων των δυο τυχαίνει να συμπίπτει, κι έτσι ενώ μέσα στη φυλακή κάνουν έρωτα με τους συζύγους τους, έξω απ' τη φυλακή αρχίζει κι αναπτύσσεται μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' αυτούς τους δυο ανθρώπους.

Όταν έκανα to Tropa de Elite (2007), η αστυνομία είχε προσπαθήσει να με αποτρέψει, η κυβέρνηση δεν μου έδινε άδεια για τους χώρους γυρισμάτων, οι αξιωματούχοι της BOPE με είχαν μηνύσει, και γενικά είχα δυσκολευτεί πολύ. Όταν όμως βγήκε στις αίθουσες, η δημοφιλία της ήταν τέτοια, που ώσπου να ξεκινήσω να ετοιμάζω τη δεύτερη, ήδη όλη η Βραζιλία ήξερε τον ήρωα και ήθελε να δει τη συνέχεια. Οπότε κανείς πολιτικός δεν θα προσπαθούσε να τη σταματήσει και να προκαλέσει τέτοια οργή στον κόσμο. Αλλά κι όταν έφτασε στις αίθουσες φοβόμουν μηνύσεις --είχα ετοιμάσει δικηγόρους, δηλαδή. Όμως άνοιξε Παρασκευή, και μέχρι τη Δευτέρα είχε κόψει 3 εκατομμύρια εισιτήρια. Ε, κανείς δε θα της πήγαινε κόντρα.

Οχτώ μήνες μετά το θάνατο του μικρού γιού τους, πατέρας και μάνα συνεχίζουν να έρχονται αντιμέτωποι με τη τυφλή ασπλαχνία της ζωής. Και συνεχίζουν.

Αντιμαχόμενες φατρίες από σπασιμοδιψή ζαρντινιεροαγαλματάκια, αποκτάνε το δικό τους απαγορευμένο τραγικό μπλε και κόκκινο ερωτευμένο ζευγάρι. Ζουμπαίο, Ζουμπαίο, γιατί να είσαι ο Ζουμπαίος?

Φτωχό αλλά ταλαντούχο κορίτσι, εγκαταλείπει την άχαρη, χωρίς μέλλον ζωή τής Iowa και ανοίγει τα φτερά της για LA. Εντελώς τυχαία βρίσκεται μπροστά σε ένα νεο-καμπαρέ, και μαγεύεται. Ξέρει πως εκεί βρίσκεται το όνειρό της.

Την ώρα που μια απ’ τις λιγότερο γνωστές εκδοχές της ιστορίας της Μεγάλης Βρετανίας, ηγείται της κούρσας για τα μεγαλύτερα βραβεία της σημαντικότερης κινηματογραφικής βιομηχανίας του πλανήτη, η λονδρέζικη εκδοχή του Time Out αποφάσισε και κάθισε να στήσει μια λίστα με τις 100 καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές της Γηραιάς Αλβιώνας. Κι επειδή δεν τους φάνηκε από μόνο του αρκετά μεγάλο σχέδιο το να καθίσουν να ταξινομήσουν τον τεράστιο όγκο τίτλων που έχει παράγει απ’ τη γέννηση της κινούμενης εικόνας, μια απ’ τις παραγωγικότερες χώρες της Ευρώπης, φρόντισαν να το κάνουν ακόμη μεγαλύτερο, αναθέτοντάς το σε 150 ολόκληρες προσωπικότητες του κινηματογράφου, από σκηνοθέτες όπως ο Sam Mendes, ηθοποιούς όπως η Sally Hawkins και κριτικούς όπως ο Peter Bradshaw, μέχρι παραγωγούς, ιστορικούς, προγραμματιστές και επαγγελματίες του χώρου γενικότερα. Το αποτέλεσμα είχε την ανατροπή του.