Πιτσιρίκι ψάχνει τη διαδρομή της ενηλικίωσής του ανάμεσα στην αυστηρότητα του πατέρα και τη γλυκύτητα της μητέρας του στην Αμερική των 50s, αλλά τi είναι η ζωή παρά μια πορδή στο απέραντο μεγαλείο του σύμπαντος.

Μάλλον για να συμπέσει με την όποια δημοσιότητα της εγκυμοσύνης της Jenna Fischer, το A Little Help (2010), μια από αυτές τις indie δραμωδίες που κερδίζουν τα βραβεία κοινού για χρόνια σε μικρά φεστιβάλ και σε αναζήτηση διανομής, βγαίνει τώρα κάπου Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο σε περιορισμένες αίθουσες στην Αμερική, και απέκτησε αυτές τις μέρες αφίσα κομπλέ με αμοιβαδο-φιλικό quote του Pete Hammond, και trailer στο YouTube κομμένο από τη Freestyle Releasing. Η Βαρβάρα Κοντονή μπαίνει στη θέση οικεία γκαβλιάρας σταρ του Office, σε μάλλον ζεστά αστείες σκηνές κερατωμάτων, χηρείας και Δίδυμων Πύργων, για την αναγνωστική σου απόλαυση.

Όπως θα 'χεις ίσως πάρει μυρωδιά, ατελείωτες ώρες χαράς και διασκέδασης στη κινηματογραφική βιομηχανία, κι ατελείωτη κοπριά στα κουτσομπολιά, προσφέρει εδώ και μήνες το μαλλιοτράβηγμα Universal και Relativity, για τα αντίπαλα project της Χιονάτης τους, προγραμματισμένα για έξοδο το 2012. Χθες, στο τρίτο μεγάλο επεισόδιο της σειράς, η Relativity κήρυξε ολοκληρωτικό πόλεμο, βάζοντας μάλλον ότι είχε και δεν είχε στο slate, απέναντι σε παραγωγές της κοντζαμότερης από την υφήλιο (στο logo τουλάχιστο) εταιρείας.

Λίγες μέρες αφότου το Take Shelter (2011) του Jeff Nichols κέρδισε, μάλλον εξαιρετικά αναμενόμενα, τις εντυπώσεις και τα βραβεία στη Semaine de la Critique των Κανών, η Sony Pictures Classics του κυκλοφόρησε και trailer, με την ημερομηνία εξόδου του τοποθετημένη στις αρχές Οκτωβρίου. Εκτός από το Grand Prix της Εβδομάδας Κριτικών, το Shelter μάζεψε και το FIPRESCI της ευρύτερης κατηγορίας του στη συνέχεια, αποτελώντας προφανώς το πιο actually κριτικά φορτωμένο φιλμ στο κατά τα άλλα γκλαμουράτο ηλιόλουστο φεστιβάλ της Κυανής Ακτής, παρόλη τη κάπως χωριάτικη μεσοδυτική αμερικάνικη καταγωγή του.

Με την βράβευση του The Tree of Life του Terrence Malick κόντρα στα προγνωστικά των κριτικών, αλλά σύμφωνα μ’ αυτά των στοιχηματζήδων που αποδείχθηκαν πιο σχετικοί, και την επιστροφή του Χρυσού Φοίνικα στην αμερικανική μυθοπλασία οκτώ χρόνια μετά τη βράβευση του Elephant (2003) --κι επτά μετά το θρίαμβο του Fahrenheit 9/11 (2004)--, έκλεισε η κατά πως φαίνεται τελευταία χρονιά της προεδρίας του Gilles Jacob, που φέτος συμπλήρωσε συμπτωματικά τα οκτώ της χρόνια.

Έχοντας μια ικανή γεύση πια του μπλοκμπαστερικού 2011, οι τρίτοι Transformers μοιάζουν γερό στοίχημα για μεγαλύτερη ταινία του, ακόμα και απέναντι στον ακροτελεύτιο Harry Potter, και η Paramount μετακίνησε και φέτος δυο μέρες νωρίτερα την έξοδο του franchise στις αίθουσες, στις 29 Ιουνίου, στοχεύοντας μέχρι τη 4η Ιουλίου στο μεγαλύτερο εισπρακτικό εξαήμερο των εποχών, και βγάζοντας παράλληλα και νέο trailer για τη παραγωγή, να παίζει παντού πριν από τους τέταρτους Πειρατές της Καραϊβικής που πάνε για κάπου $190M πλιάτσικου ανά τον πλανήτη αυτό το σαββατοκύριακο. Αναμενόμενο και το νέο trailer για τα συνήθεια του studio και του Michael Bay, προσθέτει τρίτη διάσταση στο πρώτο θεατρικό της παραγωγής που βγήκε πριν κάνα μήνα, με την έννοια όπως βλέπεις της έμφασης στο ξεδίπλωμα των σκηνών, σε αυτά τα εκπληκτικά sweeping shots, τα κάπως κυριολεκτικά σαρωτικά πλάνα με τα οποία ο Bay αντικατέστησε --σταδιακά, από το Revenge of the Fallen (2009) όπου του το επέτρεπε ο προϋπολογισμός-- το ADHD στιλάκι του, και αποτελούν μάλλον το τελευταίο στοίχημα του S3D να επιδείξει τίποτα πραγματικά κινηματογραφικό, πέρα από τις χάντρες για ιθαγενείς που έχουν πάρει πια χαμπάρι μέχρι και.. οι ιθαγενείς.

Πολύ λίγες χιλιετίες μετά τη Λυσιστράτη, η γυναικεία σεξουαλική απεργία φτάνει και στον μουσουλμανικό κόσμο, με τη Source des Femmes (2011) του Radu Mihăileanu, η οποία έκλεισε δημοσιογραφικά σήμερα τις προβολές του διαγωνιστικού των Κανών, που κλείνει επίσημα απόψε με το κόκκινο χαλί για το σοβαρότερο Bir Zamanlar Anadolu'da (2011) του Nuri Bilge Ceylan.

Όλα άνοιξαν για τη Πηγή, σύμφωνα με τις σημειώσεις της παραγωγής της τουλάχιστο, από επεισόδιο του 2001 στη Τουρκία, σε "μικρό παραδοσιακό χωριό", όπου οι γυναίκες αγανάκτησαν από τα ατυχήματα και σταμάτησαν να κουβαλάνε στους "μελανιασμένους ώμους" τους νερό από μακρινή βουνίσια κρήνη