Η ταινία με τις περισσότερες εμφανίσεις στην τελική φάση των υποψηφιοτήτων, ήταν κι αυτή που κέρδισε το μεγάλο βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου χθες βράδυ στο Βερολίνο, με τα πάνω από δυόμιση χιλιάδες μέλη της ένωσης κινηματογραφικών επαγγελματιών της Γηραιάς Ηπείρου, να αναδεικνύουν ως καλύτερη παραγωγή της χρονιάς την πολυθρύλητη Melancholia του Lars von Trier. Ο θορυβώδης Δανός, που έχει δηλώσει αποχή από δημόσιες ομιλίες μετά το πανηγύρι των περασμένων Κανών, έστειλε τη γυναίκα του να παραλάβει αντ’ αυτού, σε μια βραδιά που είδε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας να πηγαίνει όχι στον σκηνοθέτη της καλύτερης ταινίας, αλλά στην Susanne Bier, για το Hævnen (2010). Που μπορείς να το δεις και σαν ένα είδος ποιητικής δικαιοσύνης, μιας και στην Bier είχε αναγνωρίσει ο Trier την έμπνευση του κυκλώνα που σήκωσε γύρω απ’ τις δηλώσεις του, μετά την αμφιλεγόμενης αποδοχής πρώτη παγκόσμια της ταινίας του.

Εντεκάχρονος που δαγκώνει, μένει σε οικοτροφείο, όπου τον παράτησε ο πατέρας του, αναχωρώντας κάνα μήνα πριν, προς άγνωστη κατεύθυνση. Κάπου εκεί έξω, ξανθιά κομμώτρια δε φοβάται τις δαγκωματιές.

Ξοφλημένος χηριστής αγωνιστικών ρομπότ αναλαμβάνει να προσέχει τον ξεχασμένο του γιο για ένα καλοκαίρι, με αντάλλαγμα το τούβλο δολλάρια που χρειάζεται για να αγοράσει καινούριο μαχητή.

Αποβρασμένος jazz μουσικός σώζει μυστηριώδη ατραξιόν τσίρκου από μοβόρο ηλικιωμένο γκάνγκστερ.

Αποφασισμένοι ληστές εισβάλλουν στην έπαυλη εμπόρου διαμαντιών και του μασουλάνε τους τοίχους μέχρι να τους ανοίξει το χρηματοκιβώτιο.

Αλαφιασμένη παρανοημένη νεαρή σέρνεται από αμείλικτους τύπους σε βικτοριανή κλινική. Αλλά δε θα φάει συμμορφωτικά ηλεκτροσόκ από τρελούς επιστήμονες σε υγρά υπόγεια.

Ο Mumbles έχει πια δικιά του οικογένεια, αλλά οι φυσικές ισορροπίες της οικουμένης παραμένουν διαταραγμένες, και τα είδη της εξακολουθούν να τον χρειάζονται.