Αν το ATM (2012) το είχε γράψει γυναίκα, θα ήτανε ένα δίλεπτο φιλμάκι, στο οποίο μια γκόμενα μπαίνει με το αυτοκίνητο μέσα σε ένα κιόσκι, βγάζει ατάραχη λεφτά από το παράθυρο όσο εξηγεί στη μάνα της από το κινητό ότι ακούγονται ηλίθιοι συναγερμοί να βαράνε γιατί πάτησε λίγο μια πόρτα στην είσοδο, και φεύγει φτιάχνοντας το μαλλί στον καθρέφτη. Το σενάριο όμως το έχει γράψει ο Chris Sparling, με πατενταρισμένη από το Buried (2010) τη κλειστοφοβική νησίδα του στη κινηματογραφική παραγωγή, οπότε μπορείς να στοιχηματίσεις πως στη ταινία, οι τρεις αυτή τη φορά άτυχοι πρωταγωνιστές, παγιδεύονται όλο και πιο ασφυκτικά στο τραπεζικό κουβούκλιο, μέχρι να τους φάει το μαύρο σκοτάδι των τίτλων τέλους.

Στο λιμάνι της Χάβρης, σφραγισμένο κοντέινερ κρύβει χούφτα ψυχές που ταξίδευαν παράνομα προς ένα ανθρώπινο σήμερα, αλλά πιάστηκαν στη μακριά καμπαρτίνα του νόμου. Όλοι εκτός απ’ τον πιτσιρικά που πήρε υπό την προστασία του μεσήλικας λούστρος.

Μια όμορφη τσιγγάνα και ένας επιδειξιομανής αδερφός, κάνουν κουαρτέτο με το υπερηρωικό μας δίδυμο, για να αντιμετωπίσουν τον πιο ναπολεόντεια πανούργο κακό στην ιστορία των ναπολεόντεια πανούργων κακών.

Συνεχίζοντας την πορεία της προς το πλήρες στόμωμα της αιχμής της, η Online Film Critics Society ανακοίνωσε πριν λίγο τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας των 200 σχεδόν μελών της από όλες τις άκρες του παγκόσμιου ιστού, αναδεικνύοντας το The Tree of Life ταινία της χρονιάς που πέρασε, και στολίζοντας τα κλαράκια του με βραβεία για τη σκηνοθεσία του Terrence Malick, τη βοηθητική ερμηνεία της Jessica Chastain, τη φωτογραφία του Emmanuel Lubezki και τη δουλειά της ομάδας των πέντε μοντέρ που πάλεψαν με τις ατέλειωτες ώρες υλικού κι εμπνεύσεων του σκηνοθέτη τους.

Μαέστρος χάνει το αγαπημένο του βιολί, και μαζί τη θέληση για τη ζωή. Στην προσπάθειά του να πεθάνει από πείσμα, θυμάται τα περασμένα.

Αν πιστεύεις πως οι κακές επιδόσεις των αμερικάνικων ταμείων και η γενικότερη οικονομική εξαθλίωση του πλανήτη, αναγκάσανε τη Paramount να ξεκινάει τη χρονιά με εξορκισμό, μπορεί να μην έχεις και τόσο άδικο, στη πραγματικότητα όλα τα χολιγουντιανά στούντιο κάνουν πια παραγωγές με μικρο-προϋπολογισμούς, και το Devil Inside (2012), που ανακοινώνει την έξοδό του στις 6 Ιανουαρίου με κοκκινοκόρδελο τρέιλερ, είναι μια από αυτές.

Χωρίς, ελπίζεις, να προορίζεται να αυτοκαταστραφεί σε 60 δευτερόλεπτα, το θάρρος της Paula Patton να στηθεί δημόσια σε επικίνδυνες πόζες, γεμίζει όλο το Δεκέμβρη το μάτι σου, στα διαδίχτυα και στα περίπτερα, στη φωτογράφιση για το πιο μαύρο και αποφασισμένο στα γούστα του Complex (Δεκεμβρίου 2011/Ιανουρίου 2012) αρχικά, και στο πιο ποπ και φλου GQ (Ιανουαρίου 2012) αυτές τις μέρες.