Changeling (2008): Oscar bait trailer

Xωρίς τίποτα να ακούγεται απ’ το Toronto, που κι αυτό μετά τη Βενετία, περνάει αποδεδειγμένα πια την πιο Oscar-less χρονιά του της τελευταίας εννιαετίας που χρησιμοποιείται σαν πλατφόρμα εκτόξευσης υποψηφιοτήτων, και λίγο πριν την πρώτη προβολή του μετά την πρώτη προβολή του στις Κάνες, κυκλοφόρησε σήμερα στο Yahoo! Movies το πρώτο κανονικό trailer, του (ακόμη και μάλλον ες αεί τιτλοφορημένου ως) Changeling (2008) του Clint Eastwood, που εκτός απ’ τις αναμενόμενες αναμονές για σκηνοθετικές οσκαρικές αξιώσεις τουλάχιστον, φαίνεται να κουβαλάει μαζί του και αρκετές αφορμές να φτάσει την Angelina Jolie στην πεντάδα που δεν έφτασε πέρσι με το A Mighty Heart (2007) –αν καταφέρει με την ερμηνεία της να ξεπεράσει αυτήν του κραγιόν και του καπέλου της.

Με τις παρομοιώσεις με το LA Confidential (1997) (για καλό) και το The Black Dahlia (2006) (για καλό;) ήδη να το ακολουθούν απ’ την προβολή του στις Κάνες όπου άλλοι το εκθείασαν ως ξεκάθαρα Οσκαρικό, κι άλλοι το κατηγόρησαν ως κραυγαλέα Οσκαρικό, το trailer του Changeling κάνει ό,τι μπορεί για να σου εδραιώσει τους παραλληλισμούς, να σου θυμίσει το βραβευμένο ταλέντο που εμπλέκεται, και να σου ξεψαχνίσει την βασισμένη σε αληθινή ιστορία, ιστορία μιας μάνας που χάνει το παιδί της κι όταν η, σαπισμένη απ’ τη διαφθορά αστυνομία του Los Angeles, τής επιστρέφει έναν γιο που τυγχάνει να μην είναι ο γιος της (αλλά του μοιάζει αρκετά για να μπορεί να το παραβλέψει, αν θέλει να είναι συνεργάσιμη), οι αξιωματούχοι την κλείνουν στο τρελάδικο για να σώσουν τη μούρη του σώματος. Η μάνα βέβαια βγήκε απ’ το τρελάδικο όταν το πιτσιρίκι που της είχαν πάει, αποκάλυψε ότι το ’χε σκάσει απ’ το σπίτι και έψαχνε τσάμπα ταξίδι στην California, κι η αστυνομία βρέθηκε εν μέσω λαϊκής κατακραυγής, σοβάρεψε και κατέληξε στη διαλεύκανση των Wineville Chicken Murders.

Περίπου όπως οι φετινές οσκαρικές που δεν βιάστηκαν να προλάβουν το φεστιβαλικό συσχετισμό, το Changeling που ο Eastwood παρουσιάζει ως «ταινία τρόμου για ενήλικες, όχι για πιτσιρίκια που ψάχνουν thrills», δεν ζορίστηκε να κυνηγήσει φέτος το Toronto, στην προκειμένη με την αιτιολογία ότι η εγκυμονούσα κατά τη διαμόρφωση του προγράμματος Angelina, δεν θα μπορούσε να συνοδεύσει τον σκηνοθέτη της στο καναδέζικο κόκκινο χαλί, που δεν θα'ταν το ίδιο κόκκινο χωρίς αυτήν. Η πρώτη της πέρα απ’ τον Ατλαντικό προβολή, θα γίνει κατ’ ευθείαν εντός οσκαρικών συνόρων, έξω απ' το Los Angeles, αλλά μέσα στην πρωτεύουσα της κριτικής αφρόκρεμας που είναι πιθανότερο να τον αγκαλιάσει όπως κάνει κάθε χρόνο, ανάμεσα στους σημαντικότερους φεστιβαλικούς τίτλους της χρονιάς, όπως τους προγραμματίζει κάθε τέλη Σεπτέμβρη το New York Film Festival. Πράγμα που σε κάνει, σε άσχετη νότα, μια ανάσα πριν τις Νύχτες Πρεμιέρας και με τις ομοιότητες στην τακτική επιλογής τίτλων ανάμεσα στα δύο φεστιβάλ να είναι προφανείς (αν και στην εφαρμογή της, οι Νεοϋορκέζοι είναι αυτονόητα πιο αποτελεσματικοί), και τους διοργανωτές του φεστιβάλ της Αθήνας να υπεραμύνονται της πρακτικής τους να παρουσιάζουν πρόγραμμα μια βδομάδα πριν την έναρξή του, λέγοντας ότι «κανένα φεστιβάλ στον κόσμο δεν βγάζει πρόγραμμα έναν μήνα πριν», να θες να σημειώσεις ότι το φεστιβάλ της Νέας Υόρκης το βγάζει ενάμιση. Μήνα. Πριν. Και μη μου πεις ότι η Νέα Υόρκη δεν έχει διαγωνιστικό...