Hunger (2008): Trailer Πρεμιέρας

Ακολουθώντας τα χνάρια του Control (2007), το Hunger (2008) του Steve McQueen βρέθηκε στα περιφερειακά των Κανών (στο Un Certain Regard αυτή τη φορά) αλλά και πάλι τσίμπησε τα βραβεία του (Caméra d'Or), ξεχώρισε άνετα ανάμεσα σε όλες τις ταινίες της διοργάνωσης, ξαναματατιμήθηκε και στη Βενετία και στο Τορόντο, προγραμματίστηκε (βοηθούμενο και από το arty προφίλ του) να παίξει σε όποιο κινηματογραφικό φεστιβάλ του πλανήτη θέλει να λέγεται κινηματογραφικό φεστιβάλ, από το Sydney μέχρι το Montreal, μετριέται μακρινό αουτσάιντερ στη κούρσα για οσκαρική αντρική ερμηνεία και μεγάλο φαβορί να σαρώσει τα BIFAs, κάνει πρεμιέρα απόψε στις Νύχτες, και μάλλον.. θα 'παιζε και στη Θεσσαλονίκη αν δεν το έβγαζε, πρώτη απ' όλες τις διανομές απ' όσο ξέρω, η Seven στις αίθουσες την επόμενη βδομάδα.

Σαν τον Anton Corbijn (που 'χε τεράστιο παρελθόν σε φωτογραφία και μουσικά φιλμάκια), ο McQueen (σαραντάρης, στρουμπουλός και μαύρος, παρεμπιπτόντως) φαίνεται πρωτάρης στη σκηνοθεσία αλλά το μάτι του ήδη παρακόβει, έχοντας βραβευτεί με το Turner της Tate στα τέλη του προηγούμενου αιώνα όπως δε παραλείπει να αναφέρει κανένα σχετικό δημοσίευμα, και ειδικότητα στα film installations και τις ακραίες και απρόσμενες γωνίες της κάμερας όπως τονίζει το βιογραφικό του στο ιστορικό του θεσμού. Και όπως μπορείς να συμπεράνεις επιπλέον από τα τρέιλερ (και στο σημείο που στερεύουν οι παραλληλισμοί), έχει κι ένα στιλάκι φορμαλιστικό όσο χρειάζεται για να εντυπωσιάσει (χωρίς να αποξενώνει) τους κριτικούς, αφηρημένο όσο χρειάζεται για να χαρακτηριστεί τέχνη (και μελέτη στη συγκεκριμένη περίπτωση), και αρκετά μη στρατευμένο για να αποθεώνεται στη Βρετανία. Όπου κατά τα άλλα, οι λυσσασμένες αντιδράσεις είχαν φυσικά ξεκινήσει πριν τις προβολές, αφού το θέμα της παραγωγής του Channel 4 είναι οι 66 Ημέρες απεργίας πείνας του Bobby Sands στο Long Kesh.