True Grit (2010): 800-pound teaser
Όχι ακριβώς απρόβλεπτα, εκεί που τα στοιχήματα φαίνονταν να έχουν κλείσει, και ενώ King's Speech (2010) και Social Network (2010) νόμιζαν ότι αναμετριούνται στον τελικό για το χρυσό αγαλματάκι, οι αδερφοί Coen πρόβαλλαν στα διαδίχτυα μερικές εικόνες του 800-pound gorilla που ακούει στο όνομα True Grit (2010), και το οσκαρικό ρινγκ εκκενώθηκε άμεσα.
Ο κλασικός αμερικάνικος γρίφος ρωτάει πού κάθεται ο γορίλας των 400 κιλών, με απάντηση φυσικά όπου θέλει. Με την ίδια.. κλασικότητα, η παραγωγή του Scott Rudin για λογαριασμό της Paramount, τέλειωσε γυρίσματα μόλις τον Ιούνιο, και μάλλον συνεχίζει να προετοιμάζει με την ησυχία της ακόμα ένα καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο για σένα, χωρίς να έχει ενδιαφερθεί μέχρι τώρα ούτε για φεστιβαλικές συμμετοχές, ούτε για βραβειακά τρεχαλητά, ούτε καν για δοκιμαστικές προβολές. Παρολαυτά, λίγοι τολμούσαν να τη βγάλουν (τη παραγωγή) από τη πιθανή οσκαρική δεκάδα του 2011, και ο λόγος έγινε προφανής και στους πιο θρασείς, με μερικά μόνο πλάνα σε bluegrass ηχητικό τοπίο, στο teaser της που παίζει από τα ξημερώματα παντού. Πλάνα μιας Americana που μόνο οι Coen και ο Roger Deakins φαίνεται να ξέρουν να κινηματογραφούν τόσο που να την αναπνέεις, πλάνα μιας άγνωστης πιτσιρίκας να φαίνεται οσονούπω να αντικαθιστάει τη Chloe Moretz δίπλα στον ορισμό του kick-ass στα λεξικά, πλάνα ενός Jeff Bridges να ξεπερνάει τον βραβευμένο με Oscar® ρόλο του John Wayne και να ετοιμάζεται να πάρει τον χρυσό θείο σπίτι του για δεύτερη χρονιά στη σειρά. Στη πραγματικότητα, αυτός ο βραβειακός γορίλας που κάθεται όπου θέλει, για μόνη σιδερένια μπάλα στο ποδάρι φαίνεται να έχει ακριβώς αυτά τα επιπλέον 400 κιλά από υποψηφιότητες και πολύτιμα μέταλλα που κουβαλάνε οι συντελεστές του, και με εξαίρεση την αναμενόμενη επική μονομαχία του Deakins με τον Wally Pfister του Inception (2010), η αλήθεια είναι ότι δεν διακρίνεις ακόμα λόγους ικανούς να αναγκάσουν την αμερικάνικη Ακαδημία να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να παραδώσει κι άλλο χρυσάφι, με δεδομένο ότι θα παραχωρήσει στο φιλμ κάτι.. δεκάδες υποψηφιότητες αντί υπόκλισης. Στα σίγουρα, η υπόκλιση των πρώτων σκηνών του Grit στα ιντερνετικά χειροκροτήματα, εξαφάνισε και τις τελευταίες αμφιβολίες για τη ποιότητα και τη σκοπιμότητα του έργου, ξεκαθαρίζοντας τον ώριμο λιτό υπαρξιακά ηρωικό τόνο του, μακριά από το αντιφατικό κουβάρι βίας, ευθυμίας, σεξπιρικής αγελαδαριάς και dubya αντρισμού που είχε τυλιχτεί από την επίσημη ανακοίνωση για κάτι σα ριμέικ του True Grit (1969), από τα αρχικά σχόλια του Ethan Coen, και από κάποια αλαφρά πανηλίθια διαβάσματα του σεναρίου.
Η αρχή του κουβαριού βρίσκεται.. στο 1968, σε μια νουβέλα του Charles Portis που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στη Saturday Evening Post και αφηγούνταν σε πρώτο πρόσωπο τις προσπάθειες, στις αρχές του αιώνα και στο Arkansas, μιας ανήλικης να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της. Η νουβέλα έγινε ταινία την επόμενη χρονιά, αρκετά πιστή στη μεταφορά, και ξεχωριστή για τις παρεξηγήσιμα (σε βαθμό να μη ξέρεις άμα ήταν σκηνοθετική εντολή) εκνευριστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών της, με εξαίρεση τον John Wayne που έπαιζε όπως πάντα τον John Wayne και βραβεύτηκε από την ©AMPAS® γιατί ήταν ο John Wayne και δεν είχε βραβευτεί μέχρι τότε. Έτσι η ταινία έγινε κάπως το σύμβολο των κομουνιστοφάγων ρεπουμπλικάνων που απέτυχε να γίνει λόγω τραγικής αθλιότητας το The Green Berets (1968), και έπαιζε για δεκαετίες στην αμερικάνικη τιβή με την ίδια συχνότητα που επαναλαμβάνονταν κι εδώ από την ΥΕΝΕΔ, στο slot του γουέστερν της Τρίτης και όχι μόνο. Οι Coen απειλούσαν για χρόνια να ξαναγυρίσουν την ιστορία για να αποκαταστήσουν.. το χιούμορ της, οι δηλώσεις μπλέκονταν στα blogs με τα σχέδια για μεταφορά του Blood Meridian του Cormac McCarthy, και όταν ξεκίνησε η παραγωγή στη τρικυμία βλακείας προστέθηκε και το άγχος αρκετών να τη ντύσουν και να τη βάψουν δημοκρατικό γάιδαρο. Βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους, μέχρι και κάποιοι οξύμωροι Αμερικανοί Σκεπτόμενοι διαπίστωσαν με τα πολλά πως οι Coen είχαν σκοπό να δουν κυριολεκτικά την ίδια ιστορία με το άλλο μάτι, πως ο Bridges φόραγε την οφθαλμοκαλύπτρα αντικρυστά από τον Wayne αλλά το σενάριο έμενε τυφλά πιστό στη νουβέλα σε στιλ No Country for Old Men (2007), ενσωματώνοντας για πρόσθετη ειρωνεία και σχεδόν αυτούσια τη ταινία του '69. Όπως ακριβώς διάβασες παραπάνω να έχει δηλώσει εξαρχής ο Ethan, το νέο σενάριο αποκατέστησε και το πρωτότυπο τέλος και τη πρωτότυπη προσωπική αφήγηση της νουβέλας, και όπως ακριβώς είδες στο trailer, οι τεραστιότεροι σύγχρονοι δημιουργοί αποκατέστησαν τελικά και πολυεπίπεδα, και το αληθινό τσαγανό του τίτλου.