César 2012: Μέρα καλλιτεχνών

Πριν σκουπίσει τα αγαλματάκια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και στη διάρκεια του σαββατοκύριακου, ο Artist (2011) έκανε τη Παρασκευή μια στάση στο Théâtre du Châtelet για να συλλέξει μερικά και από τη γαλλική κινηματογραφική ακαδημία, στη τελετή απονομής των 37ων César όπου, αλαφρά παράδοξα, δεν ήτανε και ακριβώς το φαβορί. Πιο χαρακτηριστικά η académie διαχώρισε αιρετικά την αγία τριάδα των Thomas Langmann, Michel Hazanavicius και Jean Dujardin, απονέμοντας βραβεία μόνο στους δυο πρώτους, αν και συνολικά η ταινία τους ήτανε η θριαμβεύτρια της βραδιάς, μαζεύοντας και césar πρώτου γυναικείου, φωτογραφίας, μουσικής και ντεκόρ, πέρα από σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Η διαφοροποίηση των Γάλλων έγινε.. ακραία στους ρόλους λοιπόν, όχι μόνο σνόμπαραν αυτοί τον Dujardin, αλλά φίλησαν και την Bérénice Bejo, που είχε βαρεθεί η γυναίκα πέρα δώθε στον πλανήτη να κάνει τη γλάστρα όσο ραίνανε με χρυσάφι όλους τους συνεργάτες της, και έτσι δήλωσε, πάνω στο φίλημα, ότι δε συμπονάει τις υπόλοιπες υποψήφιες γιατί το ήθελε πολύ αυτό το βραβείο.

Απέναντί του στη πατρίδα του, ο Artist δεν είχε βέβαια καμιά αριστουργηματική αρμάδα όπως το Tinker Tailor Soldier Spy (2011) στα BAFTAs, αλλά είχε μια ακόμα άνοιξη των εγχώριων ταμείων, η οποία συνοδεύτηκε ιστορικά για πρώτη φορά και από άνοιγμα προς το ευρύ κοινό της γαλλικής ακαδημίας. Από αυτόν το συνδυασμό προέκυψαν υποψήφιοι για καλύτερη ταινία οι Intouchables (2011) των 19 εκατομμυρίων εισιτηρίων, που κάθε άλλο παρά το φτύσιμο του Bienvenue chez les Ch'tis (2008) φάγανε από τα César, είχανε άλλες 8 υποψηφιότητες σημειωμένες, και ήτανε αυτοί που τελικά κλέψανε τον πρώτο αντρικό από τον Γάλλο Clooney, για λογαριασμό του Omar Sy, που πανηγύρισε ξέφρενα και εκτόξευσε τις θεαματικότητες της τελετής μέχρι τα 4 περίπου εκατομμύρια θεατών. Aπέναντι από τους Intouchables, τη παραδοσιακή γαλλικούρα εκπροσωπούσε το Polisse (2011) της Maïwenn Le Besco, μια ταινία που στις Κάνες θάφτηκε από τους πάντες πλην των Γάλλων και έτσι φυσιολογικά κατέφτασε φορτωμένη με 13 υποψηφιότητες στο Théâtre du Châtelet, αλλά έφυγε με ενάμισο αγαλματάκι, μισό ελπιδοφόρας για τη Naidra Ayadi (το μοιράστηκε με τη Clotilde Hesme) και ολόκληρο του μοντάζ στην Laure Gardette που έκανε με την ομιλία της τη Maïwenn να κλαίει με μαύρο δάκρυ. Υποψήφια με κάποιες πιθανότητες επιτυχίας, μιας και είχε τσιμπήσει το Louis Delluc ας πούμε, ήτανε και η Χάβρη (2011) του Aki Kaurismäki, παρόν ήτανε και το Πολεμώντας για τη Νίκη (2011) που έστειλε επίσημα η Γαλλία στα Όσκαρ, την εφτάδα των καλύτερων ταινιών κλείνανε δυο πολιτικές ταινίες, L'Exercice de l'Etat (2011) και Pater (2011), από τις Κάνες και με 13 συνολικά υποψηφιότητες, και πάνω σε αυτό το σκηνικό αρκετοί ποντάρανε πως η ακαδημία θα διασπείρει τα βραβεία της ή θα πάει ακόμα πιο μακριά και θα προτιμήσει κάτι λιγότερο προβεβλημένο για το μεγάλο της βραβείο.

Τελικά οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν στη κατηγορία της.. ξένης ταινίας, εκεί ο ιρανικός Χωρισμός (2011) είχε απέναντί του κυριολεκτικά την αφρόκρεμα της παγκόσμιας παραγωγής των δυο τελευταίων χρόνων αλλά πήρε το χρυσάφι· και δεύτερη (μετά από αυτή του Sy) σημαντική εξαίρεση στη παντοκρατορία του Artist μπορείς να πεις μόνο το πρωτότυπο σενάριο, το οποίο πήγε στον Pierre Schoeller του L'Exercice de l'Etat. Χρώμα στο ασπρόμαυρο της βραδιάς έδωσε η τρελή ωδή του Michel Gondry στα βυζόμπαλα της Kate Winslet (η οποία περάλαβε βραβείο καριέρας), στη λίστα των εκλειπόντων της περασμένης χρονιάς ο Antoine de Caunes (που παρουσίαζε για νιοστή χρονιά) πρόσθεσε και έναν πραγματικό "γίγαντα του σινεμά", το Megaupload.

Όλα τα βραβεία στην όχι πια flash-y επίσημη σελίδα.