Για να εξασφαλίσει αιώνια ημι-νεότητα, κακιά μάγισσα κλέβει κοριτσάκι με θαυματουργά μαλλιά από τους βασιλιάδες γονείς του, και το κλείνει σε ψηλό πύργο.

Ακολουθώντας το παράδειγμα λίγο-πολύ του συνόλου των κριτικών ενώσεων του πλανήτη, τα μέλη του Online Film Critics Society έβαλαν και το δικό τους like στη «δραματοποιημένη μελέτη των προσωπικοτήτων και περιστατικών πίσω από το στήσιμο του Facebook», ξεχωρίζοντας το The Social Network ως καλύτερη ταινία της χρονιάς και δίνοντας το βραβείο σκηνοθεσίας στον David Fincher και το βραβείο διασκευασμένου σεναρίου στον Aaron Sorkin. Επιλογή τουλάχιστον απογοητευτική αν σκεφτείς ότι ως άνθρωποι του δικτύου θα έπρεπε να έχουν μια ντάνα απαιτήσεις παραπάνω όσον αφορά τον τρόπο που χειρίστηκε η ταινία το θέμα της, αλλά απ’ την άλλη μπορείς να το δεις κι ως πανήγυρη για την επικράτηση στην ποπ κουλτούρα, μιας ταινίας ιντερνετικής, έστω κι αν η σχέση της με το ιντερνέ, είναι, ας πούμε, περιορισμένη.

Σταμπαρίστηκε ως μορφή του νεορομαντισμού στον γαλλικό εμπορικό κινηματογράφο, και το Jeux d’ Enfants (2003) του ταυτίστηκε στα διεθνή ταμεία, με την ανανεωμένη διεθνοποιημένη εμπορική δυναμική των Γάλλων, έχοντας βγει στις αίθουσες την επαύριο ταινιών όπως η Amélie (2001), το Le Pacte des Loups (2001) και τα Les Rivieres Pourpres (2000). Έκτοτε, ο Yann Samuell χάθηκε απ’ τα ραντάρ, κι έκανε 7 χρόνια να επιστρέψει με ολόδική του ταινία, κι αυτή δεν είναι άλλη απ’ το L’ Âge de Raison, που δοκιμάζεται απ’ την Πέμπτη με τα ελληνικά ταμεία.

Κακούργοι έχουν καταλάβει τη Ντέζι Τάουν εμποδίζοντας το σιδηρόδρομο που θα ενώσει δυτική και ανατολική ακτή, και ο πρόεδρος της Αμερικής δεν έχει άλλη επιλογή παρά να στείλει τον Λούκυ Λουκ να καθαρίσει.

Αρχηγός μισθοφόρων καταφέρνει να αποφύγει δαίμονα που ήρθε να του πάρει τη ψυχή για τις αμαρτίες του, και προσπαθεί να εξαγνιστεί ζώντας ασκητικά σε μια γη κατακυριευμένη από υπηρέτες μαύρου μάγου.

Σκληροτράχυλη business-woman δέχεται σειρά γραμμάτων απ’ τον 7χρονο εαυτό της και θυμάται ότι κάπου ξέχασε αυτό που ήθελε μικρή.