Micmacs à tire-larigot (2009): Toronto gala clip montage
Έχοντας ήδη σπίτι το βραβείο κοινού απ’ την εποχή της Amélie (2001), ο Jean-Pierre Jeunet επιστρέφει σε μερικές ώρες στο φεστιβάλ του Toronto, για την πρώτη παγκόσμια της επιστροφής του στη μεγάλη οθόνη, μια πενταετία μετά το Un Long Dimanche de Fiançailles (2004), υποσχόμενος να σου λύσει απορίες όπως το αν οι ζέβρες είναι άσπρες με μαύρες ρίγες, ή μαύρες με άσπρα διαλείμματα, το αν χωράει μια γυναίκα σ’ ένα ψυγείο και το αν είναι καλύτερα να ζεις με μια σφαίρα σφηνωμένη στον εγκέφαλο ρισκάροντας να μείνεις στον τόπο ανά πάσα στιγμή, απ’ το να τη βγάλεις και να περάσεις τις μέρες σου ήσυχος σε κατάσταση φυτού.
Γύρω απ’ αυτήν την τελευταία ερώτηση, περιστρέφεται κυρίως η πλοκή, με το κεφάλι που την κουβαλάει, να ανήκει στον θρύλο του γαλλικού Box Office, τον Danny Boon, που παίζει υπάλληλο βιντεοκλάμπ, ο οποίος βρίσκεται κατά λάθος πυροβολημένος στο κεφάλι, άνεργος, ξεσπιτωμένος και σε ιδανική θέση να κάνει φιλίες μ’ ένα γκρουπ αλλόκοτων κουρελήδων, οι οποίοι τον παρασύρουν στη ντουζίνα των μπελάδων που αναφέρεται κι ο τίτλος της ταινίας σε άπταιστη, νοσταλγική γαλλική αργκό, μέχρι να αποφασίσουν όλοι μαζί να στείσουν ένα υπερφιλόδοξο σχέδιο εκδίκησης, στοχευμένο σε δυο μεγάλες εταιρίες παραγωγής όπλων.
Και μιας και πρόκεται για ταινία του Jeunet, εκτός απ’ τον Boon φυσικά έχει ρόλο κι ο Dominique Pinon, όπως φαίνονται να έχουν μεγάλο ρόλο το νευρικό σπηκάζ, και τα σέπια χρώματα στη φωτογραφία, αυτή τη φορά χορηγία του δις βραβευμένου με César (για τα La môme (2007) και La chambre des officiers (2001)), Tetsuo Nagata, στη θέση του Bruno Delbonnel που είχε κινηματογραφήσει για τον Jeunet την Amélie και τους Αρραβώνες, πριν φύγει για Hollywood για να πιάσει με τους φακούς του ταινίες όπως το Across the Universe (2007) και το Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009). Οι Micmacs πάντως, που έρχονται απ’ τις Κάνες έχοντας προβάλει το promo reel τους στο market και πουλώντας έτσι τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα στο TF1, θα νιώθουν ούτως ή άλλως άνετα στο Τορόντο, με συντοπίτες τους όπως το Enter the Void του Gaspar Noé, το Panique au Village των Stéphane Aubier και Vincent Patar, το Un prophète του Jacques Audiard, το Le Père de mes enfants της Mia Hansen-Löve και το Coco Chanel & Igor Stravinsky του Jan Kounen, να βολτάρουν στα προγράμματα του φεστιβάλ, ενώ θα συναντήσουν και το Soul Kitchen του Fatih Akin απ’ το πρόγραμμα της Βενετίας που προτίμησαν να μην επισκεφτούν, αναβάλλοντας την ευρωπαϊκή τους πρεμιέρα για το δεύτερο μισό του Οκτώβρη και το φεστιβάλ του Λονδινου, πριν εκθέσουν τα 30 περίπου εκατομύρια ευρώ που κόστισαν, στις αίθουσες Γαλλίας και Βελγίου στις 28 Οκτβρίου. Εν τω μεταξύ, η Sony Pictures Classics, που είχε αγοράσει τις Κάνες την Βορειοαμερικάνικη διανομή του Un prophète, φρόντισε να προαγοράσει και την επάνοδο του Jeunet, σε περίπτωση, ας πούμε, που οι Γάλλοι προτιμήσουν να στείλουν κάτι πιο ελαφρύ στις κούρσες των ξενόγλωσσων Όσκαρ.
Γύρω απ’ αυτήν την τελευταία ερώτηση, περιστρέφεται κυρίως η πλοκή, με το κεφάλι που την κουβαλάει, να ανήκει στον θρύλο του γαλλικού Box Office, τον Danny Boon, που παίζει υπάλληλο βιντεοκλάμπ, ο οποίος βρίσκεται κατά λάθος πυροβολημένος στο κεφάλι, άνεργος, ξεσπιτωμένος και σε ιδανική θέση να κάνει φιλίες μ’ ένα γκρουπ αλλόκοτων κουρελήδων, οι οποίοι τον παρασύρουν στη ντουζίνα των μπελάδων που αναφέρεται κι ο τίτλος της ταινίας σε άπταιστη, νοσταλγική γαλλική αργκό, μέχρι να αποφασίσουν όλοι μαζί να στείσουν ένα υπερφιλόδοξο σχέδιο εκδίκησης, στοχευμένο σε δυο μεγάλες εταιρίες παραγωγής όπλων.
Και μιας και πρόκεται για ταινία του Jeunet, εκτός απ’ τον Boon φυσικά έχει ρόλο κι ο Dominique Pinon, όπως φαίνονται να έχουν μεγάλο ρόλο το νευρικό σπηκάζ, και τα σέπια χρώματα στη φωτογραφία, αυτή τη φορά χορηγία του δις βραβευμένου με César (για τα La môme (2007) και La chambre des officiers (2001)), Tetsuo Nagata, στη θέση του Bruno Delbonnel που είχε κινηματογραφήσει για τον Jeunet την Amélie και τους Αρραβώνες, πριν φύγει για Hollywood για να πιάσει με τους φακούς του ταινίες όπως το Across the Universe (2007) και το Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009). Οι Micmacs πάντως, που έρχονται απ’ τις Κάνες έχοντας προβάλει το promo reel τους στο market και πουλώντας έτσι τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα στο TF1, θα νιώθουν ούτως ή άλλως άνετα στο Τορόντο, με συντοπίτες τους όπως το Enter the Void του Gaspar Noé, το Panique au Village των Stéphane Aubier και Vincent Patar, το Un prophète του Jacques Audiard, το Le Père de mes enfants της Mia Hansen-Löve και το Coco Chanel & Igor Stravinsky του Jan Kounen, να βολτάρουν στα προγράμματα του φεστιβάλ, ενώ θα συναντήσουν και το Soul Kitchen του Fatih Akin απ’ το πρόγραμμα της Βενετίας που προτίμησαν να μην επισκεφτούν, αναβάλλοντας την ευρωπαϊκή τους πρεμιέρα για το δεύτερο μισό του Οκτώβρη και το φεστιβάλ του Λονδινου, πριν εκθέσουν τα 30 περίπου εκατομύρια ευρώ που κόστισαν, στις αίθουσες Γαλλίας και Βελγίου στις 28 Οκτβρίου. Εν τω μεταξύ, η Sony Pictures Classics, που είχε αγοράσει τις Κάνες την Βορειοαμερικάνικη διανομή του Un prophète, φρόντισε να προαγοράσει και την επάνοδο του Jeunet, σε περίπτωση, ας πούμε, που οι Γάλλοι προτιμήσουν να στείλουν κάτι πιο ελαφρύ στις κούρσες των ξενόγλωσσων Όσκαρ.
Previously on Movies for the Masses: Precious (2009): Toronto gala trailer