Μιας και το 300 (2007) ξεκίνησε όλη αυτή τη συγκρατημένη αναβίωση της χλαμυδοπεριπέτειας απ’ το Hollywood, ήταν λογικό οι παραγωγοί του τίτλου που επανέφερε τα σανδάλια στα ταμεία, να επιστρέψουν κι οι ίδιοι αργά ή γρήγορα στο σμπαράλιασμα της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Και το κάνουν με την ταινία που ξεκίνησε ως Dawn of War για να μετονομαστεί War of the Gods, πριν το Clash of the Titans (2010) τους αναγκάσει να καταλήξουν στο εντελώς γενικόλογο Immortals, με τον σκηνοθέτη του The Cell (2000) και φανατικό βιντεοκλιπά, Tarem Singh, να παντρεύει το υπερστιλιζάρισμά του με την αισθητική ενός Caravaggio vs Fight Club (1999) όπως έλεγε στο περασμένο Wonder-Con, όπου και ντεμπουτάρισε το teaser που έσκασε σήμερα στα δίκτυα ως bootleg, πριν κυκλοφορήσει μερικές ώρες αργότερα σε πιο ορθόδοξη μορφή.

Λίγο απó George Lucas στα νιάτα του, κάτι από Stanley Kubrick στα φευγάτα του, μια τζούρα από David Cronenberg στα ατμοσφαιρικά του και μπόλικο από Tarkovsky στα διαστημικά του, το trailer του Beyond the Black Rainbow, με το ελληνικό άρωμα στο επώνυμο του δημιουργού του, Panos Cosmatos, το είχαμε σταμπάρει όταν το ‘χαν ανακαλύψει τα καλόπαιδα του QuietEarth. Αλλά οι υπνωτιστικές ρετροβιζιονιστικές εικόνες του, παρέμεναν κρυπτικές μέχρι το περασμένο τετραήμερο, που η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στην Tribeca, αποκαλύπτοντας την πλοκή για μυστηριώδη επιστήμονα που κρατά κλειδωμένη σε γυάλινη πυραμίδα μια πιτσιρίκα με υπερφυσικές δυνάμεις που ελπίζει να κάνει δικές του.

Κυνικός πενηντάρης Νεοϋορκέζος μουσικός αναλαμβάνει να νομιμοποιήσει δια γάμου ερωτευμένη νεαρή Σέρβα, και στο επακόλουθο ταξίδι του βρίσκεται αντιμέτωπος λίγο πολύ με μια διαφορετική κοσμοθεώρηση.

Το αίσθημα που θα είχες αν καθάριζες ένα μήλο και μέσα έβρισκες ένα πορτοκάλι, προσπαθεί να σου προκαλέσει και σου αναλύσει το Freakonomics, μια ταινία βασισμένη σε μη μυθοπλαστικό βιβλίο, που κι η ίδια δεν είναι μυθοπλαστική, αλλά ούτε ακριβώς και ντοκιμαντέρ. Βασισμένη στα διάφορα κεφάλαια της υπερπετυχημένης συνεργασίας του οικονομολόγου Steven Levit και του δημοσιογράφου Stephen J Dubner, αυτή η αναπαράσταση καταγεγραμμένων ντοκουμέντων, συγκεντρώνει τις δυνάμεις μιας all-star ομάδας έξι αναγνωρισμένων ντοκιμαντεριστών, και τους βάζει να ζωντανέψουν στην οθόνη, τα απροσδόκητα ευρήματα των συγγραφικού διδύμου, γι’ αυτά που ο ποιητής θ’ αποκαλούσε αλληλουχίες των κρυφών νοημάτων.

Μοναχικός φύλακας πίστας σκι με μετάλλια στο άθλημα και ιστορικό νευρικής κατάρρευσης, μαθαίνει ότι είναι πατέρας κάπου στα βόρεια και ξεκινά ταξίδι στους πάγους με όχημα ένα snowmobile και προμήθειες μερικά λίτρα αλκοόλ κι ένα ατέλειωτο πακέτο τσιγάρα.Off-road road movie με στοιχεία western μέσα στα απέραντα αρκτικά τοπία του αχανούς Νορβηγικού χειμώνα, το Nord δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι για επιστροφή απ’ τις ελληνικές παραλίες, αλλά αν παρ’ ελπίδα ο δρόμος σου σε βγάλει σε αίθουσά του, ο Rune Denstad Langlo, βετεράνος ντοκιμαντερίστας στο μυθοπλαστικό του ντεμπούτο (που του έφερε και βραβεία σε Berlinale και Tribeca), θα σε υποδεχτεί με μπόλικο μαύρο χιούμορ, μοιρασμένο ισορροπημένα στα ενσταντανέ της επεισοδιακής του αφήγησης, που σπάει τη διαδρομή του απρόθυμου ταξιδιώτη απ’ την ύπαρξη της παγωμένης ανυπαρξίας προς τις υποχρεώσεις της κανονικότητας, προσφέροντας παιχνιδιάρικες ματιές στα στοιχεία που συνθέτουν την ανθρωπομορφολογία μιας χώρας καταδικασμένης στη γεωμορφολογία της. Όλοι τους ανεξαιρέτως εφοδιασμένοι με καλούς λόγους να είναι δυστυχισμένοι στη στατικότητα που επιβάλει το χιόνι γύρω τους, και οι περισσότεροι ειδικευμένοι στις διάφορες μεθόδους να ξεφεύγουν απ’ το τοπίο τους χάρη κυρίως στις μαγικές δυνατότητες της αρχαίας παράδοσης της απόσταξης (και μερικών πιο new age τρόπων χρήσης του προϊόντος της), οι σταθμοί του ήρωα προσφέρουν στον σκηνοθέτη ασυνήθιστες ευκαιρίες για ανατρεπτική εθνογραφία, ενώ λειτουργούν για τον ταξιδιώτη σαν προωθητήρες περισσότερο να συνεχίσει τη διαδρομή προς την ίαση της φρενοβλάβειάς του, παρά ως οι σειρήνες που αρχικά νομίζεις ότι θέλουν να τον κάνουν να ξεχάσει πως προορισμός είναι ο δρόμος. Ο Andres Baasmo Christiansen περνάει σε άλλο επίπεδο τη στωικότητα που φυτεύει στον ήρωά του, και ανεβάζει δυο κλάσεις πάνω την ταινία στην οποία χαρίζει την ερμηνεία του, δικαιολογώντας απόλυτα την επιλογή του European Film Promotion να χρίσει τον νεαρό Νορβηγό που ήθελε να γίνει Marlon Brando, ως ένα απ’ τα Shooting Stars που παρουσιάστηκαν στο περασμένο φεστιβάλ Βερολίνου.