Το τρίτο χτύπημα της βρετανικής σκηνής στο βάθρο με τα λιονταράκια, αποκαλύφθηκε το πρωί με τη δημοσιογραφική προβολή της κινηματογραφικής εκδοχής του θρυλικού δακρύβρεχτου μυθιστορήματος της Emily Bronte από το θρυλικό ρεαλιστικό βλέμμα της Andrea Arnold, η οποία κλείνει σήμερα το τριήμερο σερί παρουσίας των πατριωτών της, μετά τις προβολές του Shame, που ανέβασε τον Steve McQueen μερικές θέσεις στους υποψήφιους για σκηνοθετικά βραβεία, και το Tinker, Tailor, Soldier, Spy του Tomas Alfredson, με τον Garry Oldman να χτυπάει ευθύβολα την πληθωρική ερμηνευτική κυριαρχία του Michael Fassbender των A Dangerous Method και Shame πάλι.

Μαζί με τις Άλπεις (2011) του Γιώργου Λάνθιμου που από τη χτεσινή δημοσιογραφική τους βάλανε υποψηφιότητα για Χρυσό Λιοντάρι, το Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα (2011) της Marjane Satrapi συμπληρώνει απόψε το εκ των πραγμάτων λαμπρότερο δίδυμο έργων από παιδιά των Κανών που βρεθήκανε φέτος στη Βενετία. Η Satrapi έχει κλείσει τη Sala Grande των επίσημων προβολών αρκετές ώρες νωρίτερα από τον Λάνθιμο, αλλά τη στάμπα Venezia 68 (που σημαίνει συμμετοχή στο διαγωνιστικό) την έχει και αυτή, και η μέρα είναι πάγια η πιο πολύβουη στο Lido τα τελευταία χρόνια που ο Marco Müller αντιπαραθέτει, θέλοντας και μη, το πρόγραμμά του σε αυτά του Telluride και του Toronto από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Η Satrapi είχε.. εκραγεί στη κόμικ σκηνή στις αρχές του αιώνα με την αυτοβιογραφία της, και με τον ίδιο θριαμβευτικό τρόπο έσκασε και στο διαγωνιστικό των Κανών όταν τη μετέφερε (την αυτοβιογραφία) στην οθόνη με τον ίδιο τίτλο, Περσέπολη (2007), και με το ίδιο στιλ, γλυκιά ειλικρίνεια, πικρή ιστορική βάση και α-ρεαλιστικό σκιτσάρισμα. Αλλά παρόλο που στη συνέχεια ωρίμασε, τόσο αφηγηματικά σε βαθμό να αποφεύγει τις ευκολίες στη παρουσίαση των χαρακτήρων, όσο και στην όλο και περισσότερο απατηλή απλότητα στα σχέδιά της, δε μπορείς να πεις ότι ξανασυγκλόνισε τον κόσμο έκτοτε στην ένατη τέχνη, και έτσι η καινούρια της ταινία φαντάζει στοίχημα δημιουργικής επιβίωσης.

Βοηθός ιατροδικαστή βλεφαρίζει απολυμένη αρτίστα στο απέναντι σπιτικό, στη Χιλή λίγο πριν και λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 1973.

Ασθενικός πατριώτης γίνεται μεταλλαγμένος υπερστρατιώτης για να κατατροπώσει τη ναζιστική απειλή.

Ο Patrick και ο Rémy, "δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν ανθρώπους, δεν έχουν στρατό", είναι κόκκινοι. Κυριολεκτικά. Ε και θα πρέπει να παλέψουν ενάντια στον κόσμο και την ηθική του, εννοείται.

Με έναν από τους πιο καυτούς ηθοποιούς των ‘90s μπροστά και πίσω από την κάμερα, ένα από τα πιο πολυτραγουδισμένα ταλέντα των ‘00s στο κύριο υποστηρικτικό ρόλο, και τον ως ώρας αδιαφιλονίκητο κυρίαρχο των καλλιτεχνικών κυκλωμάτων της δεκαετίας που διανύουμε για πρωταγωνιστή, το The Ides of March ανοίγει απόψε την Βενετία, προβάροντας τον αέρα κυριαρχίας της Sony στις αξιοβραβεύσιμες ανδρικές ερμηνείες της χρονιάς.

Μια μέρα πριν την έναρξη του φεστιβάλ που θα φιλοξενήσει τα παγκόσμια αποκαλυπτήριά τους, και τέσσερα 24ωρα πριν την πρεμιέρα τους στο Lido, οι Άλπεις του Γιώργου Λάνθιμου παρουσίασαν το πρώτο τους οπτικοακουστικό υλικό, με τη μορφή ενός teaser τιγκαρισμένου στη μινιμαλιστική κρυπτικότητα, που έσκασε μύτη χθες βράδυ στο indieWire, πριν ξεκινήσει τις γύρες του στα ανεξαρτητοφιλικά κινηματογραφικά στέκια του δικτύου.