César 2011: Μέρα διχοτόμησης
To Des Hommes et des Dieux του Xavier Beauvois ανέδειξε για καλύτερη ταινία του 2010 η γαλλική Académie des Arts et Techniques du Cinéma σε μια τελετή που έγινε τη Παρασκευή, παραδοσιακά στο Théâtre du Châtelet του Παρισιού, και το 'χε βάλει στόχο να 'ναι φέτος λίγο διεστραμμένη, προς τιμή του έτερου θριαμβευτή της βραδιάς, του Roman Polanski, του οποίου ο Ghost Writer μάζεψε τελικά, και κάπως αναπάντεχα, τα περισσότερα βραβεία της βραδιάς, τέσσερα (4) συνολικά. Ο ίδιος ο Polanski, μετά τη Tess (1979) και τον Πιανίστα (2002) πήρε ξανά το βραβείο σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία του μάζεψε τιμές και για διασκευασμένο σενάριο, μοντάζ, και τη μουσική επένδυση του Alexandre Desplat. To Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων, παρά τις έντεκα υποψηφιότητές του, περιορίστηκε να παραλάβει επιπλέον βραβεία μόνο για τη φωτογραφία του και για τον Β' αντρικό ρόλο του Michael Lonsdale. Ο τελευταίος ήταν μάλλον και ο πιο αδιαμφισβήτητος στη κατηγορία του στη Γαλλία, κερδίζοντας όπου μπορούσε να είναι υποψήφιος στη μεγάλη σειρά των σχετικών βραβεύσεων, αφού κόντρα στη παράδοση που ισχυροποιήθηκε πιο καθαρά πέρυσι όταν ο Prophète (2009) σάρωσε τα πάντα, φέτος δεν υπήρχαν πολλές ξεκάθαρες προτιμήσεις από τις διάφορες συντεχνίες και ομάδες στη δεύτερη πατρίδα της Carla Bruni. Ακόμα και για καλύτερη ταινία το Prix Louis Delluc πήγε στα Mistérios de Lisboa και οι Globes de Cristal προτίμησαν τον Arnacoeur, ενώ μόνο τα Lumières, το αντίστοιχο ας πούμε των Χρυσών Σφαιρών, είχαν παρουσιάσει την ίδια διχοτόμηση σε καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία.
Το 2010 συνέχισε την άνοδο των εισιτηρίων στα γαλλικά ταμεία, ο αριθμός τους έφτασε κοντά στα 207 εκατομμύρια και σε επίπεδα που έχουν να εμφανιστούν από το 1967, παρόλο που η ντόπια παραγωγή δεν ανέδειξε καμιά αυθεντική μπλοκμπαστεριά, η Adèle Blanc-Sec έμεινε στο 1,6 εκατομμύριο εισιτηρίων και τη 30η θέση της χρονιάς, ο Sammy ακόμα χαμηλότερα. Μαζεύοντας 5,4 εκατομμύρια θεατές, και εκπροσωπώντας αυτό το στιλ παραγωγών για κινηματογραφικά καθυστερημένο κοινό που είναι ακόμα δημοφιλές στας Ευρώπας, τα Petits Mouchoirs / Little White Lies του Guillaume Canet ήταν η πιο πετυχημένη εισπρακτικά ταινία της χώρας τους στη χώρα τους, αλλά αγνοήθηκαν φυσικά από τα 36α César du Cinéma, που δεν είναι φυσικά καμιά λίστα δημοφιλίας, όπως επαναματαξανατόνισε ο πρόεδρος της ακαδημίας τους, Alain Terzian. Η διοργάνωση πάντως, αν και έσκασε φιλάκια και στο Tournée, συνέχισε να βάζει νερό στο ενίοτε σκληροπυρηνικό κρασί της. Δημοφιλιές σαν τον Arnacoeur και κάπως και το Mammuth των Benoît Delépine και Gustave de Kervern, άφησαν έξω τον Carlos του Olivier Assayas από την 7άδα των υποψηφίων για καλύτερη ταινία προς εκνευρισμό κάποιων κριτικών, και η Académie ευτύχησε φέτος να βραβεύσει μια δημιουργία που αποδείχτηκε και εξαιρετικό sleeper hit στα ταμεία, συγκεντρώνοντας κάπου 3,2 εκατομμύρια θεατών από το Σεπτέμβριο που ξεκίνησε τις προβολές της.
Εκτός Γαλλίας, παρά το Βραβείο της Επιτροπής στις Κάνες και τον άξια μεγάλο φεστιβαλικό του κύκλο, το Des Hommes et des Dieux παρέμεινε άσημο βέβαια, αγνοήθηκε και από τα Όσκαρ, και έτσι ο Xavier Beauvois ήταν απλά ο τύπος που έκανε δηλώσεις για ανοχή προς τους Μουσουλμάνους δίπλα στον Quentin Tarantino, στις φωτογραφίες των πρακτορείων για παγκόσμια κατανάλωση μετά τη Παρασκευή. Ο Tarantino τιμήθηκε επειδή έκανε μπάχαλο τη Βενετία για το σύνολο της καριέρας του, η Jodie Foster στην έναρξη της τελετής πρόσθεσε κι άλλον κάπως kinky χολιγουντιανό αέρα, η Charlotte Le Bon έγλειφε τα βραβεία σα χοντρά παπάρια για να τα παρουσιάσει καλογυαλισμένα, οι εφτά (7) υποψηφιότητες του Gainsbourg θύμιζαν και κάτι προχωρημένες οιδιπόδειες περιπτύξεις με ανήλικα, το κλίμα της βραδιάς ήταν καθαρά πολανσκικό μπορείς να συμπεράνεις.
Όλα τα βραβεία στη flash-y επίσημη σελίδα.