Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008: Το πρόγραμμα

Με τις απουσίες του Υπουργού Πολιτισμού, του προέδρου και του αντιπροέδρου του ΕΚΚ και του Προέδρου του Φεστιβάλ που λείπει ταξίδι για δουλειές, επισήμως να αποτελούν τυχαίες ατυχείς συγκυρίες, αλλά σε ελεύθερη ερμηνεία να είναι και τόσο ενδεικτικές της ατάκτου φυγής ως αγαπημένης αντίδρασης των φορέων όταν μέλει να έρθουν αντιμέτωποι με (έστω κάποιους απ’) αυτούς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υποστηρίζουν, προστατεύουν και διευκολύνουν, όσο ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στο σκορπιοχώρι της ελληνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας (ή οικοτεχνίας, αν προτιμάς), είναι και τα μόνιμα παράπονα περί της δια νόμου εκβιαστικής απαίτησης συμμετοχής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης απ’ όσες ελληνικές ταινίες θέλουν να είναι υποψήφιες για τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και η επωδός για την επί πενηνταετίας μη εφαρμογή του νόμου του 1,5% (επί των εσόδων των τηλεοπτικών σταθμών, το οποίο οφείλουν να διαθέτουν για την παραγωγή ελληνικών ταινιών) απ’ όποιον αυτόκλητο εκπρόσωπο της δημιουργικής κινηματογραφικής διαδικασίας βρει ευκαιρία να κράξει Το Κράτος, έλαβε χώρα η συνέντευξη τύπου του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΠΟ, που απ’ την καρέκλα που δεν έπιασε ο Μισέλ ντε Λιαπί, ευχήθηκε καλή επιτυχία στο Φεστιβάλ, και το έσκασε να προλάβει το φόρτο των εργασιών του, λίγο αφού έδωσε το λόγο στη Δέσποινα Μουζάκη, για να βγάλει, με θολό βλέμμα και σπασίματα στη φωνή, το καθιερωμένο κατατονικό λογύδριό της.

Όπως λέγαμε τις προάλλες και μπορείς να δεις στο πρόγραμμα που δημοσιεύεται σύντομα στο site της διοργάνωσης, το φεστιβάλ θα ανοίξει στις 14 του μήνα με την προβολή του βραβευμένου στη Βενετία, The Wrestler (του βραβευμένου και με Χρυσό Αλέξανδρο στο ντεμπούτο του, Darren Aronofsky), παρουσία της Evan Rachel Wood και θα κλείσει στις 24 με το πολυαναμενόμενα οσκαρικό Frost/Nixon απ’ το ομότιτλο θεατρικό. Στο ενδιάμεσο, εκτός απ’ την σε ειδική προβολή πρώτη παγκόσμια της Σκόνης του Χρόνου του Θόδωρου Αγγελόπουλου, παρουσία του πρωταγωνιστή του, Willem Dafoe, στο διεθνές πρόγραμμα αίθουσες αναμένεται να ξεπουλήσουν το Rachel Getting Married του Jonathan Demme, το υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα και προτεινόμενο για Όσκαρ, ισραηλίτικο Waltz With Bashir, το αγαπημένο μας και βραβευμένο σε Tribeca, Sitges, και Εδιμβούργο μεταξύ άλλων, Låt den Rätte Komma In / Let the Right One In, το επίσης βραβευμένο στο Sitges, The Good, the Bad and the Weird, το υποψήφιο για Χρυσή Αρκούδα και βραβευμένο στο Sundance, Ballast, το ξανακομμένο Ashes of Time Redux του Wong Kar Wai, το Linha de Passe του Walter Sales και της Daniella Thomas, αλλά και η νέα ταινία των Ryan Fleck και Anna Boden, Sugar. Ακόμα περισσότερο, το Akires to Kame του τιμώμενου φέτος Takeshi Kitano και το W. του Oliver Stone, δύο μόνο απ’ τους σκηνοθέτες που θα παραστούν φέτος αυτοπροσώπως στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν masterclasses, η λίστα των οποίων περιλαμβάνει τους επίσης τιμώμενους αδερφούς Dardenne, τον Willem Daffoe, τον δις οσκαρούχο συνθέτη Santiago Santaolalla, τον Emir Kusturica που τον έχουμε πρόχειρο στη χώρα μας συχνά, και την οσκαρούχο σεναριογράφο της Juno (2007), Diablo Cody, μέλος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Διαγωνιστικού, που στις δύο φετινές ελληνικές συμμετοχές του έχει το Without του Αλέξανδρου Αβράνα και τις Τρεις Στιγμές του Πέτρου Σεβαστίκογλου.

Σχεδόν διπλάσιος από πέρσι είναι ο αριθμός των ταινιών του ελληνικού προγράμματος στη μυθοπλασία, με 22 στο σύνολο κι 7 να έχουν ήδη προβληθεί (τον περασμένο Απρίλη η πιο πρόσφατη), με το Deep End (2007) να είναι μια απ’ αυτές που θα διαγωνιστούν για τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας και το Ελληνοβελγολλανδοαμερικάνικο Κρυμμένα Μυστικά – Αθανασία του Πάνου Καρκανεβάτου, να είναι η μόνη απ’ τις φετινές με προγραμματισμένες εμπορικές προοπτικές, που είτε από σύμπτωση, είτε από ενδιαφέρον, είτε από άγνοια κινδύνου της σαλονικιώτικης ρετσινιάς, ασχολήθηκε να προλάβει τις διορίες και να εμφανιστεί τη σωστή χρονιά στο Φεστιβάλ. Στο φετινό Digital Wave η προκριματική επιτροπή από λιγότερες συμμετοχές πέρασε λιγότερες ταινίες, με τον βραβευμένο πέρσι Άγγελο Σπάρταλη του Μήλου Μέσα στο Κεφάλι σου να επιστρέφει με το Σύνδρομο της Χιονάτης και τον Ανέστη Χαραλαμπίδη να ανεβαίνει και στα βόρεια με το Ecce Momo! του, μετά τις περασμένες Νύχτες Πρεμιέρας. Εξαιρουμένης, πάντως, της πρώτης στα χρόνικα πλήρους ρετροσπεκτίβας στο έργο του Μάνου Ζαχαρία, σκηνοθέτη που άφησε το στίγμα του στο ρώσικο κινηματογράφο και είχε τιμηθεί και στο 45ο Φεστιβάλ, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του φετινού ελληνικού προγράμματος, φαίνεται να είναι το πιο καινούριο, με τίτλο Generation Next και στόχο να συστήσει στο κοινό, μέσω των (συνήθως βραβευμένων) μικρών τους μήκους, Έλληνες δημιουργούς που ξεκινούν, ετοιμάζουν, ή έχουν στα τελειώματα, τα μεγάλου μήκους ντεμπούτα τους, στα οποία, εύλογα, ποντάρουμε όλοι μας πολλά.