Ο Nader και η Simin θέλουν διαζύγιο, επειδή διαφωνούν ασυμβίβαστα στις προτεραιότητές τους. Στο φόντο είναι βέβαια ένας παππούς με Αλτσχάιμερ όπως Χόλιγουντ, αλλά και μια σύγχρονη, πράα πολιτικά, ιρανική κοινωνία. Α κι ένα παιδί.

Τα σχέδια γάμου του μεγάλου αδερφού, δοκιμάζουν τα όρια του σχιζοφρενή μικρότερου γιου μετανάστριας μάνας που ζει με τις τύψεις για το ότι δεν μπόρεσε να κατεβάσει γάλα για το δεύτερο παιδί της.

Το νέο μέτρο του αλβανικού σωφρονιστικού συστήματος που προβλέπει μηνιαίες επισκέψεις για εκπλήρωση συζυγικών αναγκών, γίνεται αφορμή για τη συνάντηση του άντρα και της γυναίκας δυο φυλακισμένων και την ερωτική ιστορία που τους καταπίνει.

Η παθολογικά ντροπαλή Angelique παίρνει την απόφαση να διεκδικήσει μια θέση σοκολατοποιού σε ένα μικρό εργοστάσιο σοκολάτας, οπού θα καταλήξει να ερωτευθεί το συνεσταλμένο αφεντικό που τρέφει παρόμοια συναισθήματα.

Κορίτσι, αγόρι, Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, σεξ, έρωτας, ευτυχία, τίτλοι τέλους.

Επιστρέφοντας από ηρωική στρατιωτική θητεία στο Αφγανιστάν, ο ήρωάς μας ανακαλύπτει ότι τις δεξιότητές του εκτιμάνε πλέον μόνο γκάνγκστερ και σκοτεινές κυβερνητικές υπηρεσίες.

Με αμείωτη την προσέλευση έριξαν χθες βράδυ την αυλαία τους οι Νύχτες Πρεμιέρας, δίνοντας τη Χρυσή Αθηνά τους στην πρώτη ταινία του διαγωνιστικού, που τίγκαρε τις προβολές της βάφοντας από νωρίς σκούρα τα κόκκινα χαλιά των συνδιαγωνιζόμενών της και δεν ήταν άλλη απ’ το Medianeras, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Αργεντινού Gustavo Taretto, που τον έφτασε κατευθείαν στο Βερολίνο τον περασμένο Φλεβάρη. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του William Eubank, Love, που αρχικά είχε βγει απ’ τη μονταζιέρα με τη διαστημική διάρκεια των 180 λεπτών, έκανε την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του στις Νύχτες σε 90λεπτη βερσιόν και έφερε στον δημιουργό του το βραβείο σκηνοθεσίας, ενώ το Silver Tongues που ξεκίνησε την καριέρα του απ’ το Slamdance, πήρε από την Αθήνα το βραβείο σεναρίου. Το Natural Selection που είχε σαρώσει μοντάζ, μουσική, σενάριο, ερμηνείες και βραβείο επιτροπής απ’ το διαγωνιστικό του South by Southwest πριν περάσει απ’ το Eberfest του Roger Ebert, έκλεισε την κυριαρχία των Αμερικάνων στις Νύχτες Πρεμιέρας με το βραβείο κοινού, ενώ η Χρυσή Αθηνά του τμήματος Μουσική και Φιλμ, στο ντοκιμαντέρ Michel Petrucciani για τον Γάλλο τζαζίστα του τίτλου, έδωσε ευρωπαϊκές νότες σε μια απονομή αφιερωμένη στον Νέο Κόσμο.

Παρά το κατά 20% ψαλιδισμένο budget κι ένα πρόγραμμα που δεν το λες κι απ’ τα λαμπερότερα της πρόσφατης μνήμης, η ιδιωτική διοργάνωση των κρατικής καταγωγής χορηγών, κατάφερε να γεμίσει 20 ολόκληρες φορές τις αίθουσές της, ενώ η αυξημένη προσφορά σε τίτλους, σε συνδυασμό με την αίθουσα του Άστορ, που προστέθηκε στο παραδοσιακό δίπολο του Αττικόν-Απόλλων και Δαναός 1&2, σίγουρα έβαλε το χεράκι της ώστε το φετινό φεστιβάλ να σημειώσει όχι μόνο ισοφάριση, αλλά κι ένα κάποιο προβλεπόμενο ξεπέρασμα στον τελικό αριθμό των εισιτηρίων. Που όπως καταλαβαίνεις είναι τόσα πολλά που δεν έχουν μετρηθεί ακόμη, αλλά βρίσκονται κάπου πάνω απ’ τις 60 χιλ. όλα μαζί. Συνεχίζοντας την ιδιαίτερη έμφασή τους να προβάλουν όσες περισσότερες απ’ τις ελληνικές παραγωγές μπορούσαν ν’ αδράξουν, οι Νύχτες εξασφάλισαν θέση για 16 νέες ντόπιες δουλειές, με τις πιο πιασάρικες να είναι η Κόκκινη Κλωστή Δεμμένη και τα Κωλόπαιδα που ξεπούλησαν τις προβολές τους, όχι τόσο η βραβευμένη στο Βερολίνο Αμνηστία του Μπουγιάρ Αλιμανι που βγαίνει στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη, αλλά σίγουρα η κινηματογραφική μεταφορά που σκηνοθέτησε ο τηλεοπτικού υποβάθρου Γιώργος Σιούγας για το υπερεπιτυχημένο θεατρικό Το Γάλα, και θα κοντραριστεί με την Αμνηστία την ίδια βδομάδα στους κινηματογράφους, γιατί έτσι αρέσει στους Έλληνες διανομείς: ή όλα, ή τίποτα. Η πρεμιέρα που ετοίμασε η διοργάνωση για το Γάλα, γεμίζοντας και τις δυο αίθουσες της οδού Σταδίου, χάρη και στην πληθωρική διάθεση προσκλήσεων από την πληθωρική εταιρεία παραγωγής και διανομής, ήρθε αμέσως μετά την τελετή απονομής των νεόκοπων βραβείων της διοργάνωσης στους πρωτοεμφανιζόμενους Έλληνες της χρονιάς. Όπου αδιαμφισβήτητα ο Σύλλας Τζουμέρκας της Χώρας Προέλευσης και η Έφη Λογγίνου των 45 τετραγωνικών, τιμήθηκαν με τα βραβεία σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας της (περασμένης) χρονιάς αντίστοιχα, και λίγο πιο ριψοκίνδυνα, ο ερασιτέχνης κι αυτοσχεδιάζων Χάρης Μάρκου του Wasted Youth, κρίθηκε ερμηνευτής της χρονιάς.