Written by cheaptalk in Features

Flashback στα καλύτερα φιλμ της σεζόν 2008-2009

Μια ερωτευμένη βαμπιρούλα στη Στοκχόλμη του '82, ένας 19χρονος φαντάρος στη Σάμπρα και Σατίλα του '82 και πάλι, κι ένας μουσάτος λιώμα στο Λας Βέγκας του σήμερα, είναι για τις μάζες τα πρόσωπα της σεζόν των ελληνικών αιθουσών που έκλεισε το Δεκαπενταύγουστο.

Τώρα, αν έχεις ασχοληθεί ποτέ με οτιδήποτε, ξέρεις ότι οι λίστες είναι για όσους δεν ασχολούνται, και γι' αυτό είναι φυσικά.. εξαιρετικά δημοφιλείς. Στις Μάσες, από τη μια το να πούμε σε όσους μας διαβάζουν (για παράδειγμα) ποιές ήταν οι κορυφαίες ταινίες της χρονιάς, το βλέπουμε λιγάκι προσβολή αφού.. μας διαβάζουν και τις ξέρουν καλύτερα. Και από την άλλη είμαστε λιγάκι και φαν της τεχνολογίας που απλουστεύει τα πράγματα από την εποχή που να βάζεις τρέιλερ σε θέμα ήταν αξιοπερίεργο, οπότε τις πιο πολύ και πιο μαζικά εκτιμημένες ταινίες των τελευταίων 365 ημερών τις βλέπεις μαγικά κάθε μέρα σε οποιαδήποτε κριτική. Ε, και άμα δε μας εξέφραζαν σχεδόν απόλυτα όσες εμφανίζονται σε αυτή τη λίστα, τότε θα είχαμε περιοριστεί εδώ και καιρό στη κανονική μας δουλειά, το σφάξιμο μπακαλιάρων. Οπότε πες ότι αυτή τη φορά βρέθηκε περισσότερος χρόνος για το σχετικό επετειακό αποθανάτισμα πριν πιάσει δουλειά ο χαρτοφάγος της ιστορίας, κι εγώ γράφω τη λεζάντα που δε διαβάζει κανένας απλά για να φαίνεται οπτικά καλύτερο το θέμα, και πάμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί:

Låt den Rätte Komma In (2008)

...όχι απλά σφραγίζει ή "αναθεωρεί" ένα ολόκληρο φιλμικό είδος αλλά και τοποθετείται ήδη ανάμεσα στην εκλεκτή λίστα των σημαντικότερων όλων των εποχών, τρόμου ή μη...

Waltz with Bashir (2008)

...σα πραγματικά επιβλητικό κινηματογραφικό επίτευγμα, είναι μια κατηγορία μόνο του, πέρα από τη σπάνια του κινούμενου ντοκιμαντέρ που φέρνει στις αίθουσες...

The Hangover (2009)

.. ξεπερνάει όπου να 'ναι στην Αμερική τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλς (1984) στη κορυφή των μεγαλύτερων ακατάλληλων κωμωδιών ever...

Slumdog Millionaire (2008)

... ένα παγκόσμιο ποπ διαμαντάκι, που όσο και να το σιχάθηκες στην επανάληψη, είναι σίγουρο ότι θα σε χορεύει όπου σε πετύχει την υπόλοιπη ζωή σου...

The Wrestler (2008)

...κάτι σαν Rocky (1976) που θα 'κανε ο Kazan αν είχε γεννηθεί με δυο αρχίδια, κάτι σαν το Οργισμένο Είδωλο (1980) του κατς, κάτι ταπεινό και περήφανο σαν άλμα πίστης προς τον ουρανό...

Transformers: Revenge of the Fallen (2009)

...εκείνο το εκρηκτικό πανηγύρι δράσης που εξιλεωνόταν για όλα του τα ελαττώματα με τις υπερθεαματικές αρετές που σου πρόσφερε απλόχερα την ίδια στιγμή; Φαντάσου το αυτό, σε μεγαλύτερο...

Gran Torino (2008)

...πατάει γκάζι και χάνεται, αφήνοντας στη σκόνη του ένα ρέκβιεμ για την εικόνα του Αμερικανού ήρωα στις προηγούμενες γενιές κι έναν μεγάλο άνθρωπο για τις επόμενες...

Mesrine: L'Instinct de Mort (2008)

...δε σκοπεύει να ηρωποιήσει τον γκάνγκστερ των γκάνγκστερ παρόλο που είναι τόσο γκανγκστερικό όσο και τα πιο ανώτερα δείγματα του είδους, από οποιαδήποτε χώρα...

Crank: High Voltage (2009)

... ξερνάει την απόλυτη ταινία των 00s, φωτογραφημένη για να αποτελειώσει την ήδη αποσυντονισμένη ικανότητά σου να διακρίνεις ανάμεσα σε FPS, TPS και πραγματικότητα...

Tropic Thunder (2008)

... χωρίς να έχει πολλά όρια ούτε στη βουτιά στο χοντρό γέλιο, σιγουρεύει ότι θα παραμείνει κλασική σε κοινό πολύ μεγαλύτερο από αυτό των όσων πιάσανε όλα τα inside jokes και τα ανακυκλώνουν ήδη σε κάθε ευκαιρία...

Bubbling under, με χαμηλότερη βαθμολογία ή μικρότερο κοινό αλλά παρολαυτά άξια μνείας είναι τα Tropa de Elite (2007), Gomorra (2008), Body of Lies (2008), The Visitor (2007), Mesrine: L'Ennemi Public N°1 (2008), Star Trek (2009), The Last House on the Left (2009) και Taken (2008). Με επιπλέον σύσταση (εκτός από το άτυπο τοπ-20+ των Μαζών) και μια θέση στο τοπ-10 του cinemad, έρχονται από το παρελθόν και τα WALL•E (2008), The Wackness (2008) και Milk (2008). Τέλος, κλείνοντας τον κύκλο και ξαναπηγαίνοντας προς τη κορυφή, εκεί κάπου στις θέσεις με τις φωτογραφίες βάλε και μια ταινία για την οποία οι θέσεις σε λίστες είναι μάλλον κοινοτοπία, όπως λέει και ο cinemad που υπογράφει και το ύστατο quote, κατ' εξαίρεση όχι από τη κριτική του αλλά από τη κορυφή της λίστας του.

Synecdoche, New York (2008)

Η ζωή, η τέχνη και το αναπόφευκτο. Η μεγάλη τριπλή ήττα. Φαντάσου τώρα πως το τέλος είναι ακόμη πιο μίζερο. Και πως κάποιος μας το υπαγορεύει. Μας το’ χει έτοιμο. Μπορείς ν’ αντέξεις τόση αλήθεια στο σινεμά; Εγώ, τι να πω... I’m just a little person.